Ja, Guten Tag allerseits!
Update #02, 24.01.2000 / 20:20:19
Wij schrijven - eindelijk - maandag 24 januari 2000 ongeveer 20:20:19. Van de ene kant
merken we weinig van het jaar 2000, van de andere kant komt het langzaam op gang. Dat is
te merken aan het update-tempo.
De hele week, van 10 tot 15 januari, waren Yvonne & Cai nog op bezoek. Zij hadden vele afspraken buitenshuis, maar regelmatig was er tijd om een kaartje te leggen, boerenbridge of klaverjassen. Vrijdag werden Lucy en de Spider getracteerd op een maaltijd bij La Pergola in de Boogjes. Na Klein Kwartiertje en De Tropen werd de avond in stijl afgesloten met een kaart-marathon.
Tussendoor moest er natuurlijk wat gedanst worden. Wij zaten lekker buiten, de deur stond open en de muziek hard. Yvonne was dit blijkbaar niet meer zo gewend, want ze dacht dat de buren hier misschien wel last van zouden kunnen hebben. Tja, dat is een van de voordelen van Curacao, de buren hebben nooit nergens last van...
Zaterdagavond kwam er echter een einde aan hun vakantie en kon de onze beginnen. Grapje J ... Dus was iedereen om een uur of acht present op Hato. Ook Nick en Denise waren er, om Teus uit te zwaaien die voor drie maanden naar Sao Paulo vertrok.
De rest van het weekend werd gebruikt om uit te rusten. Afgelopen week had de Spider een cursus. Het betrof hier twee producten van de firma Cognos, te weten Impromptu en Powerplay. Het lijkt nuttige software, nu alleen nog wat tijd hebben om ermee te spelen. De cursus werd gegeven door Alex van Cognos. Gaandeweg de cursus verloor hij steeds meer zijn stem. En iedere keer vroeg hij of hij nog te verstaan was. Het ligt dan iedere keer voor op de lippen om te zeggen: 'Wat zeg je?', maar de Spider kon zich bedwingen. Eigenlijk was het een interne cursus voor medewerkers van Sql Integrator. We mochten echter twee gasten in ons midden verwelkomen van Ennia, Aishel en Peter K. Aan het eind van de cursus werd gevraagd of er ook een certificaat aan vast zat. Alex antwoordde dat daarin niet was voorzien, waarop Aishel zei: 'Ja, maar hoe weet mijn baas dan dat ik hier gezeten heb?' Gelukkig, gelukkig, gelukkig had de CasaSpider zijn camera bij zich. Hiermee kon hij vastleggen dat Aishel zich op vrijdag 21 januari in ieder geval in het cursuslokaal bevond...
Aan het eind van de cursus gebeurde er nog iets wat docent Alex nog nooit had meegemaakt, hij kreeg een kado! Alex had nog meer mee kunnen maken, namelijk een Jump-Up (5 kilometer dansen achter een geluidswagen), maar dit durfde hij bij nader inzien niet aan. Het boek dat hij aangeboden kreeg bevat in ieder geval plaatjes van een zonnig Curacao.
Woensdagavond zijn Casa en Lucy op bezoek geweest bij Edgar, die alweer een tijdje in Siberie woont. Voor de duidelijkheid: Siberie is een buurt ergens op Curacao, maar het lijkt wel net zo'n uithoek als het origineel. Jacqueline was er een paar dagen niet, dus was het nog niet zo eenvoudig voor Edgar om een beetje fatsoenlijk te eten. Daarom ging Lucy er tegenaan in Edgar's keuken en aten we even later een lekker visje, iets van Balbao. Maar de Spider kan er een paar letters naast zitten. Bij het naar binnengaan werden we begroet door een groot aantal honden, in het donker bleek er echter ook een hondje te janken. Volgens Edgar jankte hij al een paar uur, dus de Spider kwam net op tijd om het hondje, dat stevig verstrikt zat in de struiken, te bevrijden. Tot afgrijzen van Edgar moest hij natuurlijk weer op de foto, ditmaal inclusief het geredde hondje, dat duidelijk heel blij kijkt...
Inmiddels heeft Lucy al heel wat spelletje geklaverjast. Met zijn tweeën, met zijn drieën en met zijn vieren. Tot nu toe in een combinatie van Rotterdams en Utrechts. De tijd werd rijp voor een uitdaging en, zoals het zovaak in het leven gaat, die kwam op het juiste moment. Zondagavond werd in Keizershof een klaverjastournooi georganiseerd door de eigenaar, Leeflang, in samenwerking met onze Karin van Sql Integrator. Het tournooi wordt gespreid over vijf zondagen, drie voorrondes, een halve finale en aan het eind de finale. De opkomst was nog niet zo groot, acht paren, maar dit kan nog oplopen. Van Sql Integrator deed nog een paar mee: Walter en Wim (Guillermo).
Uiteraard was het wennen aan het Amsterdamse systeem dat gespeeld werd, dus er werden hier en daar wat fouten gemaakt. Lucy en de Spider scoorden gedegen, maar niet echt hoog. In de derde game werden wij gekoppeld aan het duo dat duidelijk het sterkste was van het hele veld. Het betrof hier twee prototype spelers, wat ouder, gezet en veelvuldig te signaleren in een café. Neen, grappenmakers, de CasaSpider is hier niet zichzelf aan het beschrijven! Aanvankelijk leek alles goed te verlopen voor de heren. Toen keerde echter het geluk, zij gingen een keer nat en vervolgens speelden wij een wonderbaarlijke pit. De heren werden wat onrustig en begonnen zelfs wat te ruzieën tegen elkaar. Toen zij vervolgens begonnen te klagen dat wij betere kaarten kregen was de strijd gelopen. Lucy maakte geen enkele fout en wij kregen - dat is een wet als de tegenstander gaat klagen - steeds betere kaarten. En dus wisten wij de kampioenen van de avond te verslaan, een groot succes! Helaas heeft dit niet veel mogen helpen, wij eindigden op plaats zes van de acht. Die achtste plaats was weggelegd voor Walter en Guillermo. Volgende week kletsen we er weer in, wie weet dat Diamond Piet samen met Verina voor een impuls kan zorgen. Zij komen namelijk deze week aan op Curacao tot genoegen van de CasaSpider en Lucy.
De trouwe lezers van Aimee zullen zich afvragen: 'Waar blijft toch de nieuwe Aimee?' Wel, Aimee heeft haar werk op tijd ingeleverd en haar verhaal had dan ook vorige week geplaatst moeten worden. Het gaat namelijk over het millennium en is nu, dankzij de Spider, dus al haast out-dated. Excuses Aimee!
Heet van de naald nog het volgende. Vanavond heeft Lucy zich opgegeven voor rijlessen. Woensdagmorgen om 10 uur is de eerste, de Spider zorgt dat hij binnenzit.
Hasta luego!
CasaSpider.
Update #01, 10.01.2000 / 21:24:46
Wij schrijven maandag 10 januari 2000 (even wennen) ongeveer 21:24:46. De eerste update
van de eeuw! Zo zijn er vele dingen die voor het eerst gebeuren in deze eeuw. En laten we
niet de dingen vergeten die nog in de vorige eeuw plaatsvonden. Nou ja, hier worden
natuurlijk al genoeg grappen over gemaakt, dus gooit de Spider er nog een paar op het
vuur...
Vrijdag 7 januari was een belangrijke en bijzondere dag. Het was de eerste verjaardag die Lucy en de CasaSpider samen vierden en dan nog op Curacao ook. Maar het was om meer redenen een bijzondere dag. Donderdag gaf Violet van het buro dat de verblijfsvergunning voor Lucy en Luchiano regelt het bericht dat de vergunning klaar zou zijn. Nu geloven wij dit pas als wij deze in handen hebben, immers hij was eind november al klaar. Helaas had de Gezaghebber er ruim een maand voor nodig om zijn handtekening te zetten. De Spider ging naar haar kantoor toe en betaalde de resterende som. Hiervoor kreeg hij twee kwitanties waarmee hij vervolgens naar de Eilandsontvanger moest, om de enkele reizen richting Santo Domingo te betalen. Dit voor het geval dat Lucy en/of Luchiano Curacao gedwongen zouden moeten verlaten. Deze regeling geldt voor alle buitenlanders. Vele landgenoten die net als de Spider zelf door het hele legaliseringstraject moesten, zullen zich de gang naar de Eilandsontvanger nog goed kunnen herinneren...
En dan voornamelijk door dat enge mannetje met dat groene spencertje. Feitelijk hoeft men hier alleen maar het vereiste bedrag te betalen en dat enge mannetje dient daarop een groene kaart te overhandigen. Helaas betreft het hier een zeer sadistisch exemplaar van de Homo Spencer, deze vindt dat hij de taak heeft om minutieus na te gaan of betrokkene wel echt het recht heeft om een jaar legaal op Curacao te verblijven. Dus begint het gesprek meestal als volgt:
Eng mannetje: 'Hoe bent u op het eiland gekomen?'
De client dient nu te antwoorden: 'Met het vliegtuig.'
Sommige mensen, vooral blonde dames, kunnen zich dan niet bedwingen en zeggen: 'Zwemmend.'
Dit grapje valt helemaal niet in goede aarde bij Spencertje. Nadat overeengekomen is dat men toch met het vliegtuig Curacao bereikt heeft, luidt de volgende vraag:
Eng mannetje: 'Vluchtnummer!'
Nou ja, het is niet echt een vraag. Vele antwoorden zijn mogelijk. Indien men antwoordt met 'ik weet dat niet meer', begint Spencermans zeer moeilijk te kijken en zegt dan iets van 'Hmmm, dan hebben we een probleem'. Het kan zijn dat hij vervolgens vraagt om men het vliegticket nog bij zich heeft. Het is dan zaak om niet net als bijvoorbeeld Aimee te antwoorden: 'Ja natuurlijk heb ik dat ticket bij me, dat draag ik al ruim drie jaar bij mij in mijn tas, dat is toch logisch!' Dit soort antwoorden maken het groene mannetje erg pissig.
Sommigen zijn ad-rem en verzinnen ter plekke een vluchtnummer. Dit werkt goed, aangezien Spencertje dit toch nooit controleert. Mensen die het legalisatie-proces in handen van Dos Mundos hebben gegeven worden van tevoren geïnstrueerd hoe zij het groene mannetje moeten benaderen. Wat uitstekend schijnt te helpen is de volgende opmerking: 'O meneer, wat heeft u een mooi handschrift!'. Spencermans doet namelijk aan schoonschrijven en ontdooit volledig bij getoonde interesse op dat gebied.
De reden van zijn gedrag ligt hoogstwaarschijnlijk in een gigantische buitenlanderhaat, deze man verafschuwt buitenlanders, in ieder geval Nederlanders. Een mooi voorbeeld daarvan is wat Kees B. meemaakte. Kees was vanaf het begin fanatiek in het proberen Papiamentu te praten en dat ging al vrij aardig. Dus als enige van Sql-Integrator stond hij het groene mannetje in het Papiamentu te woord. De meeste Antillianen vinden dat geweldig, waarschijnlijk ging er in het hoofd van het groene mannetje iets anders om, in de trant van: 'Gadverdegadver, daar heb je weer eens zo'n makamba die zo nodig Papiamentu moet praten, om populair te doen. Wel die zal ik eens even zijn oren naaien!!!' Dus toen Kees op een bepaald moment niet helemaal begreep wat Spencermans bedoelde en netjes vroeg: 'Sorry meneer, dat heb ik niet helemaal begrepen, kunt u dat in het Nederlands zeggen?', weigerde deze eenvoudigweg over te schakelen op Nederlands, dit onder het motto 'Eikel, als je denkt dat je zo goed Papiamentu kunt, dan moet je me nu ook maar verstaan'. Leuk he?
Het mag de lezer duidelijk zijn dat het groene mannetje indruk gemaakt heeft. En er zijn nog heel wat anecdotes te vertellen! Waarom dit alles, wel toen Violet zei dat de Spider naar de Eilandsontvanger moest en of hij wist waar dat was, ontspon zich al snel een levendige dialoog over de gebeurtenissen met het groene mannetje. En het goede nieuws is:
Het groene mannetje is geschorst!
Zijn pesterijen werden van kwaad tot erger. Op het laatst eiste hij dan ook dat mensen de vliegtickets daadwerkelijk bij zich hadden. Nog erger was dat hij verdacht wordt van verduistering. Resultaat is in ieder geval dat er nu heel wat aardigere mensen zitten. En dus konden Lucy en Casa de kaarten snel ophalen.
He, he, eindelijk weer terug bij vrijdag 7 januari. De CasaSpider had speciaal vrijgenomen, want 's morgens wilden wij al naar Immigratie om de verblijfsvergunning op te halen. Violet was er ook om ons bij te staan. Men weet immers maar nooit. Mede dankzij Violet liep alles van een leien dakje en even later had Lucy haar verblijfsvergunning.
De volgende stap was het inschrijven bij Kranshi, het Bevolkingsregister.
Toen we zo naar binnenliepen zei Casa: 'O ja, daar ben ik nog geweest bij dat loket, om
mijn Acta de Soltero te halen. En weet je wat, dat kan ik nog steeds doen!' Voor de
duidelijkheid: Acta de Soltero is het bewijs van Vrijgezelligheid.
Lucy antwoordde meteen: 'Hmmm, wij gaan NU vragen hoe wij ons huwelijk moeten
registreren!'
Na enig wachten werden we geholpen door een erg aardige man. Op aardige wijze legde hij ons uit dat onze huwelijksacte nog niet goed genoeg gelegaliseerd was en dat hij bovendien nog verlopen was ook. Dus moeten we een nieuwe aanvragen en die tegen veel geld door de Nederlandse Ambassade in Santo Domingo laten legaliseren. Dit proces is inmiddels in gang gezet. Vervolgens werd begonnen met het inschrijven van Lucy. Dat is tegenwoordig nog een heel gedoe. Toen uiteindelijk alle gegevens in de computer zaten zei de aardige man: 'He, eigenlijk mag ik haar helemaal niet inschrijven, want haar vergunning is maar geldig tot 31.03.2000 en dat moet minimaal vier maanden zijn!' Gelukkig zat Lucy al in de computer en liet de man het gaan. Tevens had hij er commentaar op dat pas in 1986 aangifte is gedaan van Lucy's geboorte. Dat was aan de late kant vond hij. Nu heeft Lucy zelf aangifte moeten doen, want haar ouders hadden daar geen tijd voor, dit schijnt vaak voorgekomen te zijn in de Dominicaanse Republiek. Gevolg is dat we nu nog een zogenaamde Sentencia moeten halen, dit belemmert gelukkig niet het inschrijvingsproces. Verder was de beambte nog erg attent, toen hij de stempel in Lucy's paspoort zette en de datum 07.01.2000 invulde, feliciteerde hij haar hartelijk met haar verjaardag.
Het was een zeer succesvolle ochtend. 's Avonds kookte Lucy een heerlijk visgerecht, Mero, dat schijnt een soort baars te zijn. Cai was met een paar vrienden op mannenavond, dus de Spider had automatisch een vrouwenavond met Lucy en Yvonne. Er vloeide rijkelijk drank, waaronder ook nog een fles champagne ter gelegenheid van Lucy's verjaardag en er werd veel geboerenbridged en geklaverjast. Het werd steeds gezelliger, helemaal toen de dames gingen dansen. Jammer, jammer, jammer, maar de CasaSpider heeft een paar zeer leuke foto's gemaakt waar helaas, helaas een publicatieverbod op ligt. Dus houden we het bij een beschaafde opname aan het begin van het diner.
Het was een erg leuke avond. Die gevolgd werd door een zaterdag met BBQ op Daaibooibaai. Georganiseerd door Ike en Else, die een man of 15 hadden uitgenodigd, waaronder Cai, Yvonne en hun gastheer en gastvrouw. Tussen de buien door kon er nog een beetje zon worden gepikt. Toen de BBQ begon, begon het ook meer te regenen. Gelukkig was alles tot in de puntjes georganiseerd en dus ontbrak een groot zeil niet. De stemming was uitstekend en zo hielden we het met gemak tot een uur of elf uit.
Zondag was het eindelijk weer eens een gewone Mambo-dag, compleet met Happy Hour. Dat was er al een paar keer bij ingeschoten. Zou het dan toch de goede kant opgaan met het weer op Curacao? Wij hopen er het beste van. Wel, het was een bijzondere week...
Hasta luego,
CasaSpider.
Wij schrijven maandag 3 januari, ongeveer 22:01:50 en beginnen met de volgende mededelingen...
Uiteraard behoeft deze boodschap geen vertaling. Wel, dan kan nu bijna begonnen worden met een beschrijving van het Oud&Nieuw feest op Curacao. Bijna, omdat eerst vermeld dient te worden dat de Spider en Lucy bezoek hebben uit Nederland. Het betreft hier Yvonne en Cai, die jarenlang op Curacao gewoond hebben en vorig jaar de kou hebben opgezocht. Helaas is er geen foto beschikbaar op het moment, de slachtoffers zijn namelijk naar de bioscoop. Mochten zij binnenkomen voor publicatie van de website, dan propt Casa er nog een fotootje tussen...
Yvonne en Cai kwamen woensdag 29 december aan en konden dus even acclimatiseren voor de 31e. Deze viel op een vrijdag en vanaf 12 uur 's middags was het feest op Kodela. Na enige toespraken zou de jaarlijkse pagara (miljoenenklapper) aangestoken worden. Helaas was het weer eens regenachtig, dit bracht de pagara ernstig in gevaar. Als tussen de buien door de zon even scheen konden er snel wat foto's gemaakt worden, vooral op verzoek van Denise...
Er is altijd een leuk sfeertje op deze dag en men kan de collega's nog eens van een andere kant zien... Desiree, nu met kort rood haar, ontdekte bij toeval nog een familielid. De dames kwamen erachter doordat zij dezelfde achternaam hebben. Na terugredeneren bleken zij dus familie van elkaar te zijn!
Nadat sommige daken van de tentjes het al bijna hadden begeven en een aantal toespraken weggeregend was, werd dan eindelijk de pagara aangestoken. Slim als men bij Kodela is, had men de pagara grotendeels opgehangen. Niet zo slim was het om toch ook een stuk op de grond te leggen. Hierdoor begon de pagara namelijk heel goed, maar eindigde met een sisser. En was daarna ook niet meer tot leven te brengen...
De biertjes smaakten er echter niet minder om en om een uur of vier togen wij naar MacDonalds om wat energierijk voedsel in te slaan. Thuisgekomen zaten Cai en Yvonne hun zoveelste partij schaak te spelen. Dit partijtje werd echter snel afgebroken om gezamenlijk naar café De Tropen te gaan, waar het op Oudjaarsdagmiddag altijd een drukte van belang is. Tevens wordt daar altijd een spectaculaire pagara afgestoken. Vorig jaar leidde dit tot een soort vlammenzee, waardoor het doorgaan dit jaar aan een dun draadje hing. Ditmaal was hij wat minder heftig, maar toch nog luid genoeg om wat oren te bezeren. Ook hier werd weer goed gefeest en om acht uur togen wij naar huis om een dutje te gaan doen. Dit dutje liep uit tot 23:40. Snel werd er gedouched en klokslag twaalf uur kon de kurk van de champagne. Hierna was het tijd om naar Mambo te vertrekken, er waren immers kaartjes van NAF 75,= per stuk gekocht. Het was een gezellig feest daar op Mambo. Erg mooi was de herhaling van het vuurwerk, dit geschiedde om twee uur, net na een flinke regenbui. Hierdoor liep de muziek niet geheel synchroon met het vuurwerk, dit moest namelijk nog een paar minuten drogen. De Spider verlangt hevig naar een kurkdroog, geel en verdord Curacao...
Een hoop bier en gedans later togen Lucy en de Spider net iets voor vijven naar huis. Het was een mooie afsluiting van het oude en opening van het nieuwe millennium. Op naar het volgende! Dat moet haalbaar zijn voor iemand die altijd 29 blijft...
Zaterdag moest Casa samen met Nick de computers aanzetten en controleren. Gelukkig verliep alles zonder problemen. 's Avonds was het uitrusten geblazen en eigenlijk zondag nog steeds een beetje. Tegenwoordig wordt er veel gekaart, boerenbridge en klaverjas, zeker met twee spelletjesfanaten als Yvonne en Cai in huis. Het is echter best gezellig, zeker ook met de talen die er gesproken worden, varierend van Nederlands, Engels en Spaans tot Papiamentu. Maar uiteindelijk begrijpt iedereen elkaar...
Mooi, het jaar 2000 is ingeluid, mensen maak er iets moois van!
Hasta luego,
The CasaSpider.