Casa Nieuws 02.04.2000

Ja, Guten Tag allerseits!

Update #03, 04.04.2000 / 21:49:13
Een snelle update met drie items. Vandaag was Luchiano's tweede schooldag. Vanmorgenvroeg had hij er nog zin in, zonder tegenzin stapte hij bij Casa in de auto, zijn moeder achter het raam achterlatend. In de auto werd nog gezongen. Toen de Spider de auto echter parkeerde bij de school, brak de hel los. 'Vamonos!', brulde de kleine, en verzette zich met al zijn kracht. De CasaSpider had medelijden met juffrouw Ingrid, en eigenlijk wel met de hele school, toen hij wegreed en nog kilometers verder het ijselijke gebrul van de kleine Nijhuis hoorde. Toen hij Luchiano echter om 12:15 op kwam halen was alles koek en ei. Het jong had zich prima vermaakt en nog gedragen ook. Wij zijn benieuwd naar dag drie...

Dan is het tijd voor een laatste foto van Dave op Curacao, even verderop staat het afscheid van Dave & Yvonne beschreven, wat nog ontbrak was een foto. De keus is gevallen op Dave, op het moment dat hij zijn kado uitpakt, een vergezicht op Otrabanda...

En last  but not least heeft Lucy wederom de tijd genomen om haar invalshoek op het gezinsleven te laten zien...

Update #02, 03.04.2000 / 20:56:11
Wij schrijven maandag 3 april 2000 ongeveer 20:56:11. Nu pas kan de CasaSpider bij zijn toetsenbord! Dit komt omdat Lucy tegenwoordig verslaafd is aan type-les, ja u leest het goed: aan type-les. Nu is het leren typen tegenwoordig van een hele andere orde dan vroeger in de tijd van de CasaSpider. Deze heeft nog leren typen op een ouderwetse schrijfmachine. De belangrijkste nadelen van een schrijfmachine waren de superzware aanslag en het onvermogen om fouten te corrigeren. Van de andere kant hoefde men bij een schrijfmachine niet 15 minuten te wachten voordat hij opgestart was, neen, in dat geval had dat apparaat wel MS-Schrijfmachine™ geheten. Door de zware aanslag krijgt men overigens gespierde ringvingers en dat is ook best fijn... Maar goed, daar ging het niet om, tegenwoordig leert men natuurlijk typen op de computer en met het programma Mavis Beacon Teaches Typing 8 is dat een gezellige bezigheid. Gerichte oefeningen worden afgewisseld met spelletjes en in de tussentijd houdt het programma feilloos de vorderingen bij. Als Lucy er eenmaal aan begint is zij bijna niet meer van de computer af te slaan. Vanavond negeerde zij haar zoon en haar man volledig, de Spider mocht eerst voorlezen en daarna het varken naar bed brengen. Toen hij nog wat om zijn moeder jammerde, smeekte de Spider Lucy om toch maar even te gaan kijken. Die gelegenheid nam hij meteen te baat om de laptop in te pikken, dit alles onder het motto 'wie niet sterk is heeft lange benen'.

De belangrijkste gebeurtenis vandaag was toch wel dat Luchiano voor het eerst echt naar school ging. Eenmaal was hij op proef, maar dat was samen met Lucy. Nu gingen wij samen naar het schooltje en lieten hem daar, zeer tegen zijn zin, alleen achter. Het ging allemaal nog niet van harte die ochtend, tussen het huilen door heeft Luchiano nog wat gespeeld, hij is vooral dol op schommels. Toen de CasaSpider hem kwam halen om 12:15 trof hij zijn zoon dan ook huilend aan. Pas op het moment dat Luchiano in de gaten kreeg dat hij nu naar huis kon, brak er een glimlach door, zei hij hasta mañana tegen iedereen en zo verlieten wij samen het terrein.

In de auto was het leed geleden en hebben wij luidkeels een Bachata-lied meegezongen, Corazon duro (hard hart) klinkt bijzonder grappig uit de mond van een tweejarige.

Een aantal mensen zal het opgevallen zijn, anderen ook weer niet: bovenaan in het CasaNews bevindt zich tegenwoordig een Nedstat button. Zo kan de CasaSpider achterhalen hoeveel onverlaten direct naar de nieuwspagina surfen, in plaats van zich netjes te melden op de thuispagina, alwaar men toch vreselijk kan genieten van de Jumping Spider. Vanaf heden is dit dus niet meer onopgemerkt mogelijk, waarvan acte.

Van donderdag 30 maart tot en met vrijdag 31 maart hebben Dave & Yvonne op hun geheel eigen wijze afscheid genomen van Curacao. Het is een puzzel geworden waarvan de stukken langzaam maar zeker in elkaar vallen. De Spider denkt hier de hoofdrolspelers toch zeker een plezier mee te doen, aangezien de kans bestaat dat de hier opgetekende zaken volledig nieuw voor hun zijn. Wel, allereerst was daar de afscheidsborrel donderdagavond op Dok. Deze was ouderwets gezellig, doch hierna is Casa Dave & Yvonne uit het oog verloren. Via via, Tropen, Tasca, Jail zijn zij doorgefeest, hebben waarschijnlijk wat in de auto geslapen, totdat zij om zeven uur 's ochtends Edgar kwamen wakker maken met wijn en whiskey. Hierna is het spoor even bijster, Gerard zou hen echter naar Hato airport brengen, maar had geen idee waar de subjecten zich bevonden. Aangezien zij hun auto nog bij een garage moesten inleveren, besloot Gerard aldaar te wachten. Dit deed hij tot 12:00 uur. Om 01:00 uur zouden Dave & Yvonne vliegen, dus Gerard dacht: 'die zullen wel al naar Hato gegaan zijn' en hij ging ook die kant op. Om 12:15 kreeg Gerard echter het bericht dat het tweetal bij de garage opgedoemd was. Snel charterde Gerard Dik om hen op te halen en naar Hato te brengen, in de tussentijd regelde hij bij de ALM dat het vliegtuig nog even zou wachten en dat de bagage niet uit het vliegtuig gezet zou worden. Om 12:45 kwamen Dave & Yvonne, in kennelijke staat, op Hato aan. Zij moesten door de douane heen geduwd worden ('Wij willen niet weg!') en stapten uiteindelijk om één voor één in het vliegtuig. Via een tussenstop in Miami zouden zij doorvliegen naar Nederland, tot op heden is er echter nog niets van hen vernomen... Een paar apart!

De Spider is bezig om Luchiano Nederlands te leren. Dit doen wij aan de hand van een boek, het jong weet nu wat een koe, een paard, een ezel en een varken is. Hondje kende hij al een tijdje. Tot nu toe vertikte hij het echter om de Nederlandse woorden uit te spreken, behalve hondje dan. Zo heeft hij ook geleerd wat 'nog een keer' betekent. Als de Spider hem echter vraagt om dit te zeggen, zegt hij doodleuk: 'Si!'. Behalve als Casa hem tegen het plafond moet gooien en dit alleen nog een keer wil doen als Luchiano 'nog een keer' zegt. Dit is kennelijk motivatie genoeg. Toch is het wel grappig hoe zo'n klein jong een tweede taal leert, kan hij net een beetje Spaans, komt daar een wijsneus die alles heel anders noemt. Dat moet toch verwarrend zijn. Laatst pakte Casa een paar sokken uit de la en zei hardop: 'Sok!'. Luchiano werd echter boos en zei even hard: 'Media!'. Affijn, gewoon een kwestie van volhouden, sok! sok! sok! sok! sok!

Nog snel een prijsvraag: hoe heet het monster dat Luchiano (met het witte shirt) in zijn hand houdt? Hier kan ook over gediscussieerd worden in het forum! De Spider vindt het weer welletjes...

Hasta luego!

Update #01, 27.03.2000 / 20:50:56
Wij schrijven maandag 27 maart 2000 ongeveer 20:50:56. Afgelopen dinsdagmorgen gingen Lucy, Luchiano en de Spider kijken bij een schooltje. Voor Luchiano wel te verstaan. Het betreft hier Chispita in Julianadorp en was getipt door collega Karin die daar al twee kinderen heeft zitten. Dacht de Spider eerst nog dat het om een creche ging, al snel diende hij zijn mening bij te stellen, het betreft hier een heuse school. Met afdelingen voor kleuters, peuters en dreumessen. Lucy en Casa waren zeer benieuwd hoe Luchiano zou reageren, maar hij scheen het allemaal best leuk te vinden. Na een intake-gesprek met juffrouw Anne Marie werd Luchiano ingedeeld in de dreumessengroep. Op 1 april begint zijn schooltijd, maar om alvast wat te wennen ging hij vandaag met Lucy op proef. Toen Casa de twee op ging halen om 12:15 had Luchiano een leuke ochtend gehad en Lucy smeekte de Spider dat zij dit niet nogmaals hoefde mee te maken. 'Neen', zei Casa, 'ik zal een ander schooltje voor jou zoeken...' Affijn, aanstaande maandag begint het echte werk, eens kijken of Luchiano zich zonder moeder ook zo goed houdt!

Dinsdag waren twee Latijns-Amerikaanse dames jarig, Colombiaanse Merlyn en Venezuelaanse Peggy. Er was een surprise-party georganiseerd in het huis van Peggy. Het bleek een uiterst vermakelijk feestje te worden. Grappig was hoe de Venezuelanen de Colombianen de loef af probeerden te steken en andersom. Tja, de CasaSpider was dit niet zozeer opgevallen, maar Lucy des te meer. Na afloop reden wij over de Santa Rosaweg, langs Nancy's snack. Op een of andere manier had Luchiano dit in de gaten, want hij begon om patat te roepen. Dus moest Casa wel even stoppen en later een hele bak lomito ku batata opeten.

Vrijdagavond alweer een feest, het kon niet op deze week. Gerard (woensdag jarig), Marco (binnenkort naar Nederland) en Yvonne (ook naar Nederland) gaven een barbequefeest op Daaibooibaai. Uitstekend georganiseerd, met veel drank, licht, muziek en zelfs security.

Het was een eind rijden, maar zeer de moeite waard. En er waren een hoop mensen die men toch niet altijd op een feest ziet. Zo was Edgar er ook, samen met Rejane. Tja, Rejane had afgelopen woensdag al op het vliegtuig naar Sao Paulo moeten zitten, maar wonder, o wonder, het vliegtuig had technische problemen. En het was nog geeneens een toestel van de ALM! Dus plakte zij er maar drie dagen aan vast, uiteraard tot grote blijdschap van Edgar...

Het was een tijdje geleden dat er een feest op het strand werd gehouden, en het beviel opperbest. Helaas, helaas is er geen goede foto van Gerard beschikbaar (zijn die er?), als goedmakertje een foto van de CasaSpider met Luchiano, laatstgenoemde helaas bijna onzichtbaar.

Om een uur of vier 's morgens kwam de familie Nijhuis thuis. Onderweg was nog even een snack aangedaan, dit keer de Pinguino d'Oro, alwaar men ook een goede lomito kan klaarmaken. De rest van het weekend werd redelijk rustig doorgebracht, voor zover mogelijk met een kleine man in huis. Zondagavond wilden Lucy en de Spider er een gezellige avond van maken, de champagne stond al koud. De bedoeling was dat Luchiano om 21:00 zou gaan slapen. Helaas was hij niet moe en weigerde naar bed te gaan. Dit leidde uiteindelijk tot een hoop gekrijs en gegil, maar wij gaven niet toe. Helaas viel daar het gezellige avondje wel mee in het water. Vandaag ging het beter, 's morgens zat Luchiano dus op school en vanmiddag heeft hij niet geslapen. Dus was hij voor 20:00 al bekaf en ging als een engeltje naar bed. Hieruit kan men een wijze les leren: men kan het zichzelf zo moeilijk maken als men wil... Vaak is het dus beter om de omstandigheden naar je hand te zetten, dan hoeft men veel minder moeite te doen! Affijn, zo blijft de mens leren...

Een fijne week voor eenieder,

hasta luego!

CasaSpider.

Wij schrijven maandag 20 maart 2000 ongeveer 20:44:29. Donderdag 9 maart ontving Luchiano zijn verblijfsvergunning, woensdag 15 maart diende de CasaSpider het verzoek tot verlenging van de resp. vergunningen van Lucy en Luchiano in. Het blijft natuurlijk een vreselijke ambtenarij. En men krijgt dan nog iedere keer te horen ook dat hun vergunningen samen met die van de Spider verlengd moeten worden. En die vergunning is toevallig drie weken geleden ter verlenging aangeboden, tja, op 31 maart lopen alle vergunningen af. Dan is 9 maart toch een beetje kort dag om alles nog te regelen. Na het maken van copieën van een duizendtal formulieren toog Casa daarom naar het Hoofd van Politie. Hier krijgt men een geel nummertje als men formulieren komt ophalen en een blauw nummertje als men ze weer komt terugbrengen. Verschil is voornamelijk dat het met de blauwe nummertjes een stuk langer duurt. Casa had echter geluk en werd redelijk snel geholpen. En het moet gezegd, op keurige wijze. Alle formulieren werden doorgenomen en goed bevonden. Vervolgens moest hij een kamertje verder en daar werd de zaak afgehandeld. Over een maand zou alles klaar zijn, het is bijna niet te geloven. Als dit allemaal lukt rest alleen nog het inschrijven van het huwelijk, hiervoor wachten we echter alweer een tijdje op de Nederlandse Ambassade in Santo Domingo, een instituut met een zwarte band en zevende Dan in tegenwerking.

O ja, de reden dat de Stagiaires vanaf nu De Neuzen heten komt zo: Casa was met Arie aan het praten. Deze Arie stond tamelijk vooraan toen de neuzen uitgedeeld werden. Daarom refereerde de Spider naar hem als De Neus. Al dan niet gespeeld verbaasd antwoordde Arie: "Ja maar, dat is de bijnaam van Maarten!" Maarten is de andere stagiaire en diens neus was tot op heden nog niemand opgevallen. Wel, als de een zo genoemd wordt en de ander is het, wat ligt dan meer voor de hand dan hen gemeenschappelijk De Neuzen noemen...

Uiteraard waren Lucy en Luchiano ook van de partij en beiden hielden het uitstekend vol. Nieuw waren de gezichten van Wilfried, het vierjarige zoontje van Nick & Denise, en Veronique, de zus van Denise. Wilfried en Denise waren een dag eerder aangekomen van een vermoeiende reis uit Kameroen. Als beloning werden hun paspoorten ingenomen door de Curacaose Immigratiedienst. Veronique schijnt een zeer inspirerende uitwerking te hebben op een van onze Belgische ontwikkelaars, deze is zondag overhaast en met gezwinde spoed op vakantie naar Belgie vertrokken... Neen Brenda, wees niet bevreesd, het is niet Joep, deze keer niet...

Zaterdag ging de familie Nijhuis op bezoek bij Edgar en zondag zagen we hem andermaal op het strand van Hook's Hut. Vanwaar deze grote belangstelling? Wel, via ICQ heeft Edgar een journaliste uit Brazilie leren kennen en zij is gedurende een week bij hem op vakantie. Lucy is nogal nieuwsgierig aangelegd en de Spider is altijd nogal geïnteresseerd in mensen en Luchiano vindt de hond van Edgar wel leuk, dus togen wij richting Siberie. En daar werd een gezellige avond doorgebracht met Edgar en Rejane. Zij woont in Porto Allegre en spreekt Portugees. Gelukkig ook een beetje Engels en Spaans.

Omdat de Nijhuizen de week ervoor zondags een leuke middag hadden bij Hook's Hut, leek het een goed idee om met zijn vijven daarheen te gaan. Nadat Lucy een half uurtje op een parkeerplaats had rondgereden, dit ter oefening op haar naderende rij-examen, togen wij naar Hook's Hut. De Spider en Luchiano hebben lekker gezwommen, nou ja, gesparteld, totdat het jong het koud begon te krijgen. Inmiddels waren Rejane en Edgar gearriveerd en hebben we een aantal Amsteltjes naar binnen gewerkt. Luchiano vermaakte zich opperbest door rond te rennen, te schommelen en te kijken.

De familie Nijhuis wilde Roti gaan eten, en kon op deze wijze Edgar en Rejane in romantische sfeer achterlaten om te dineren. De Spider moest nog speciaal vermelden dat Edgar toch wel zeer romantisch is. Bij deze, Edgar!

Helaas was de tip om Roti te halen bij de Roti King op de Granaatappelweg niet zo'n beste. Nog nooit heeft de Spider zulke slechte Roti gehad. De volgende keer dus maar weer gewoon naar de Roti Mahal!

Tegenwoordig is het een heel ceremonieel als de CasaSpider het huis verlaat om te gaan werken. Luchiano krijgt een kusje, Lucy een iets grotere en dan gaat Casa naar buiten. Luchiano wil dan altijd voor het raam zwaaien, maar eerst moet er nog een kus door het raam gegeven worden. Dat ziet er best grappig uit...

Morgen gaan we voor het eerst kijken bij een peuterschooltje, het wordt tijd dat de kleine man eens met leeftijdgenoten gaat spelen, dan gaan Lucy en de Spider wat langer mee... Een ander middel om op gezette tijden voor wat rust te zorgen is de televisie. Sinds Luchiano hier is heeft de Spider een heel andere kijk gekregen op kinderprogramma's. Grote genade, wat hebben kleine kinderen een slechte smaak! Zo is er een programma van de BRT, tik tak of zo genaamd, waar een paar groene figuren een beetje bewegen, geeuw, geeuw... Maar Luchiano vindt het prachtig, onbegrijpelijk. Zo is Casa zeer tegen zijn wil ook binnengestapt in de wereld van de verschrikkelijke Teletubbies. Dit is het favoriete programma van Luchiano en van de Tubbies is Laa Laa zijn favoriet. Wel om deze website niet helemaal naar een bedenkelijk nivo te laten afglijden zullen hier niet teveel woorden aan de Teletubbies worden vuilgemaakt.

Voor de niet-kenners echter: het betreft hier vier poppen die nogal kinderlijk tegen elkaar brabbelen. Op hun buik zit een TV scherm en midden in de uitzending gaat bij één van de Tubbies het beeldscherm aan. Dan hoort men iets van "Hello, hello!" en daarmee begint een van de allersaaiste filmpjes die ooit op TV zijn vertoond. Een keer ging het over een jochie dat aardappelen ging opgraven met zijn moeder, een andere keer over een meisje dat ging tapdansen. Verschrikkelijk. Als de kwelling ten einde is, doordat de hoofdrolspeler een paar honderd keer "Bye bye, goodbye" roept, komen de Tubbies weer in beeld. Vervolgens roepen deze in koor: "Again! Again!" en dan klinkt het nogmaals "Hello, hello!" en begint dat filmpje weer opnieuw. Een probaat middel om mensen tot bekentenissen te dwingen. Het ergste is echter dat Luchiano, en waarschijnlijk is hij niet de enige, het allemaal prachtig vindt. Als dat filmpje opnieuw begint, danst hij rond in de kamer van blijdschap. En roept tot overmaat van ramp ook nog "Otra vez!!!" (Nog een keer!!!), om het filmpje nog een derde keer te zien te krijgen. Gelukkig doen de Teletubbies Nijhuis dit niet aan. Ook over het afscheid van de Teletubbies is goed nagedacht, dit duurt namelijk heel (veel te) lang, maar kinderen vinden dat schijnbaar prachtig, tien minuten achter elkaar "Bye bye" en "Goodbye" roepen. Ach, het verstand komt met de jaren. De Spider heeft wat op het web gezocht en een leuke Teletubbies site gevonden: Teletubbies Worship Payj [Censored version]. Hieronder een voorproefje...

Hasta luego,

The CasaSpider.