Ja, Guten Tag allerseits!
Update #1, 09.05.2000 / 20:34:30
Wij schrijven dinsdag 9 mei ongeveer 20:34:30. Men is nooit te oud om van zichzelf te
leren. Altijd zegt de CasaSpider: 'Beloof nooit iets, want dan moet je het ook waarmaken!'
en wat gebeurt er, Casa zet op de bewegende meldtekst onderaan deze website dat de update
op 8 mei plaatsvindt. En gisteren kwam het niet zo goed uit. Wat hebben we hier van
geleerd? Wel, er zullen geen datums meer verschijnen die niet zeker zijn. Waarvan acte.
De belangrijkste gebeurtenissen van de week in vogelvlucht. Dinsdag heeft de Spider eindelijk weer een bezoek gebracht aan Kapsalon Chadé, alwaar zijn kapsel onder handen is genomen door Debbie. We kunnen er weer een maand tegen. 's Avonds ging de familie Nijhuis op reis naar Siberie, alwaar collega Edgar woont. De Guiness vloeide weer rijkelijk. De ex-hond van Dave, hoogstwaarschijnlijk Kootje of zoiets genaamd, die nu al geruime tijd bij Edgar woont, heeft jonkies gekregen. Het is een leuk gezicht om die kleine beestjes te zien.
Donderdag was een nieuwe mijlpaal in de strijd om de vergunningen. We hebben de verlengingen van Luchiano en Lucy opgehaald, zijn daarna naar Kranchi gegaan, alwaar zowel Luchiano als ons huwelijk werden ingeschreven. De familie is nu gesynchroniseerd: allemaal ingeschreven en vergunningen tot 31 maart 2002. Het enige wat niet lukte was het door de CasaSpider erkennen van Luchiano. Op onze vraag hoe dat moest, antwoordde de niet zo sympathieke vrouwelijke beambte: 'Dat kan niet, wij zetten geen buitenlandse kinderen meer op iemand anders zijn naam. Er loopt een fraude-onderzoek.' En daar konden wij het mee doen. Binnenkort gaan we uitzoeken hoe het nu echt zit.
De CasaSpider is inmiddels al aardig gewend aan de aanwezigheid van Luchiano. Een van de taken die hij tot nu toe gewiekst heeft kunnen ontlopen is het schoonmaken van het potje als het varken zijn behoeftes heeft gedaan. Zondag was dit echter afgelopen, Lucy liet zich niet vermurwen. Met een weinig kokhalzen is het uiteindelijk gelukt...
Ja, dit zal de lezers de lust ontnemen om het CasaNews tijdens het eten door te nemen! Het nieuwe fietsje voldoet erg goed, Luchiano scheurt geroutineerd door de woonkamer en de keuken. Bij het opruimen van wat oude spullen vond Lucy de Zorro outfit van de Rubies Jump-Up. Het combineren van deze gegevens levert een door de kamer scheurende Zorro op.
Zondag zijn we op aanraden van collega Nick Keeman naar de dierentuin gegaan. Nick had zich daar uitstekend geamuseerd, hoewel hij ook verbaasd stond van de efficiente en klantvriendelijke inrichting van het plaatselijke snackbarretje. Op verzoek van de Spider heeft Nick zijn belevenissen op electronisch papier gezet:
Onderstaande op verzoek.
Gisteren naar de dierentuin. Hier was ik nog nooit geweest en na veel zoeken vonden we hem. Toegang twee gulden. Dat is toch niks he. Ze hebben dan ook niet al te veel maar toch wel leuk en Willy had het onwijs naar z'n zin. De apen vond hij het leukst en ook was hij erg onder de indruk van....... het paard. Ja, voor ons is dat vrij gewoon, maar voor hem was het de eerste keer dat hij een paard zag. Het leukste vond hij echter de speeltuin. Simpele dingen als de schommel, de wip, een draaimolen en een klimrek zag hij voor de eerste keer. Dit heeft hij bijna twee uur vol gehouden waarna ik het welletjes vond en ik het tijd vond om eens wat te drinken. Aangesloten bij de rij. Ben ik bijna aan de beurt kom ik er achter dat je eerst consumptie- en drank-coupons moet kopen. Na wat zoeken vond ik een rij waar je deze bonnen kon kopen. Na enkele minuten werd ik geholpen door een sjagerijnige dame. Ik vroeg haar wat bonnen voor wat drankjes en wat snacks. Kwantu? (Hoeveel). Ja weet ik veel wat kost het zo al. Er werd van mij dus verwacht dat ik dit allemaal reeds wist. Ik gokte op zo'n zeven gulden. "Dat kan niet", zei deze dikke tante. "Het gaat per vijf gulden" . Ook dit had ik natuurlijk al moeten weten en bestelde voor tien gulden bonnen bij haar. Vervolgens weer terug naar de rij van de snackbar. Links en rechts probeert men hier voor te dringen maar na vijftien minuten werd ik dan eindelijk geholpen. Ze hadden keuze uit: patat, kroket, suikerspin en popcorn. Helaas werd de keuze flink beperkt omdat de suikerspin en kroket al waren uitverkocht. Tja dan maar twee patat en een Cola en een Fria. Meneer, de drankjes moet U in die rij daarzo halen. Kan je met je twee patat in je handen naar een andere rij om daar nog eens tien minuten te wachten. Op het moment dat ik aan de beurt was was de patat reeds verorberd. De cola werd een tweede rangs cola (Pepsi) en de overgebleven bonnen konden natuurlijk niet meer voor geld worden in geruild.
Soms word ik een beetje moe.
Groetjes Nick, Denise en Wilfried.
Afijn, tot zover het relaas van Nick. In ons geval was het... beter, slechter, in ieder geval anders. Op normale dagen is er namelijk helemaal geen personeel in de dierentuin! Het voordeel is dat de toegang dan gratis is. Nadeel is dat er niets te koop is en believe me, men krijgt al snel dorst in een dierentuin. Luchiano vond het ook allemaal prachtig, eindelijk kon hij een varken in het echt zien. Van de apen werd hij niet vrolijk, deze zitten allemaal alleen of met zijn tweeën in een hok, zonder eten en met een beetje lauw water. Daar wordt zelfs een aap niet blij van. De broodmagere ezel was bezig om een stuk spaanplaat door te knagen en de twee Siberische beren waren kennelijk nog steeds niet aan het tropische klimaat gewend. Datzelfde gold voor de kaaiman, die eruitzag als een standbeeld. Maar ach, men loopt daar gezellig rond en Lucy begon zich dingen te herinneren uit een vorig leven. Zij klom in een boom en maakte apengeluiden, tot niet geringe verbazing van wat voorbijlopende bezoekers...
Een aantal bezoekers had oud brood en ander voer bij zich. Dit is hard nodig, want het is duidelijk dat de vaste bewoners niet echt teveel eten krijgen. Voortaan zal Casa dan ook de eerste drie sneetjes van het brood niet weggooien, maar voor de dierentuin bewaren. Bij de vleermuizen gebeurde er nog iets onsmakelijks, de Spider probeerde de camera scherp te stellen op deze kleine Batmannen en Lucy zat vervelende opmerkingen naar hun te maken. Op een bepaald moment richtte de ene zijn geslachtsdeel op ons en begon te urineren. Het leek wel opzet. De volgende keer nemen we dus ook knoflook mee om deze potentiële Dracula's af te schrikken.
Na de dierentuin was er nog tijd om naar Mambo te gaan en daar wat te zwemmen alvorens de Happy Hour begon. Het was weer een zware week. Tot slot Lucy's Story, die ditmaal over het bezoek aan de dierentuin gaat.
| Hello! Luchiano esta muy feliz, porque su papi le compro una bicicleta nueva y mas bonita. Tambien esta feliz en su escuela. Este Domingo fuimos al zoologico con y para Luchiano. Es la primera vez, el disfruto mucho el zoologico y yo pude ver que estos animales estan muriendo de hambre. Los monos estaban con mucho hambre y pidiendo comida y uno de los monos estaba comiendo un lagarto pequenito y un burro estaba comiendo madera y estaba flaco. Pero solo uno tenia mucha comida y alimento, era un tucan. Luego quise subir a un arbol para recordar cuando era nina. Luego fuimos a la casa y me gusto mucho, porque Peter bailo conmigo sin estar boracho en la casa, es la primera vez. Luego fuimos a Mambo para tomar algunas cervezas. | Hello! Luchiano is erg blij, want zijn papi heeft een nieuw fietsje voor hem gekocht, mooier dan de oude. Hij is ook erg blij met zijn school. Zondag zijn we naar de dierentuin geweest met en voor Luchiano. Het was de eerste keer, hij vond het erg leuk en ik kon zien dat deze beesten doodgingen van de honger. De apen hadden veel honger en vroegen om eten en een van hun was een hagedis aan het eten en een ezel zat op hout te knagen en was erg dun. Slechts één dier had veel voedsel, dat was een toekan. Daarna wilde ik in een boom klimmen, dat herinnerde me eraan toen ik jong was. Vervolgens gingen we naar huis en dat vond ik erg leuk, want Peter danste met mij zonder dat hij dronken was, voor de eerste keer. (Nou ja, zeg! Red.) Hierna gingen we naar Mambo om een paar biertjes te drinken. |
Hasta luego,
CasaSpider.
Ja, Guten Tag allerseits!
Wij schrijven maandag 1 mei 2000 ongeveer 10:14:54. 1 Mei, Dag van de Arbeid, en daarom zijn wij vrij. Het zijn mooie weken met al die vrije dagen. Indien Curacao 5 mei zou vieren, hadden we vrijdag nog een vrije dag gehad. Tijdens een vergadering bleek echter dat 5 mei hier niet zo leeft, een Antilliaanse medewerker vroeg zich af: '5 mei... Wat is er dan?'. Geen vrij dus op vrijdag.
Vorige week heeft er geen update plaatsgevonden, excuses hiervoor. De Spider beseft dat hij nu minimaal 60 weken geen steekje meer mag laten vallen om het geschonden vertrouwen terug te winnen, helaas zit de wereld zo in elkaar. Na het succes van de verlenging van zijn eigen verblijfsvergunning was Casa hoopvol gestemd en ging 's middags maar eens op pad naar loket 7 van het Postkantoor om te vragen hoe het stond met de verlengingen van Lucy en Luchiano. Was vorige week dit loket tussen 14:00 en 15:00 gesloten, nu is het de gehele middag dicht. Terwijl de klanten in een verzengende hitte vaak een uur staand moeten wachten, zitten de medewerkers in de Airco. Toch bleek het volgens een dienstdoende beambte 'niet om uit te houden te zijn'. Het zij zo. De volgende ochtend had de Spider geluk: het loket was open of liever gezegd, ging bijna open. Het was namelijk nog voor acht uur, maar wie verstandig is komt iets eerder, anders staat men in een lange rij. Casa stond op positie vier, op zich niet slecht, ware het niet dat hij het vrouwtje van Dos Mundos op positie één zag en dat duidt op problemen. Dos Mundos is namelijk een buro dat mensen helpt met hun verblijfsvergunningen en vaak komt zij voor meerdere klanten tegelijk. Dit was nu weer het geval, zodat het meer dan een half uur duurde voordat nummer twee aan de beurt was. Nu had de Spider vantevoren gebeld of de vergunningen van Lucy en Luchiano klaar waren. Toen hij uiteindelijk geholpen werd, zei de aardige dame echter: 'Ja, ze zijn wel klaar, maar ze zijn nog niet hier'. Dat schijnt dus meer dan twee weken te moeten duren. Affijn, binnenkort weer een poging...
Donderdag 27 april had Lucy haar theorie examen. Ze was goed voorbereid. Jammer was dat ze een mondeling examen moest doen, en dus geen multiple choice. Volslagen onterecht (volgens Lucy) is zij gezakt. Erg sneu, maar 11 mei is er weer een kans.
Ook sneu, maar dan anders is onze geleende medewerker Joep. Tot verbazing van sommigen verscheen Joep de laatste tijd, of liever gezegd één dag zeer netjes gekleed. Dit behoeft enige toelichting, Joep is kleurenblind. Hij wil nog wel eens gekleurde streepjesoverhemden combineren met stropdassen die daar enigszins bij vloeken. Het totaalresultaat ziet er dan wel grappig uit, maar niet chique. Laatst (...) verscheen Joep echter in een keurig wit overhemd met een mooie blauwe stropdas, keurig! Het viel iedereen op, sommigen ook dat het overhemd zojuist uit de verpakking was gehaald, maar dat mocht de pret niet drukken. Enige dagen later was het effect al wat minder. Joep had het overhemd bij wasserette Zuikertuintje laten wassen. Dat was op zich een goed idee. Minder slim was het om dat tegelijkertijd met een paar nieuwe blauwe sokken te doen. Het eerder zo mooie overhemd vertoonde nu wat blauwe zwemen. Waarschijnlijk dacht Joep, ach als het zo gaat dan kan het mij ook helemaal niets meer schelen. Hij schoor zich niet meer en het overhemd ging ook niet meer in de broek. Collega Keeman kon nog net uitbrengen: 'Joep, je lijkt wel een ZWERVER!'. Gelukkig had de CasaSpider zijn camera in handbereik...
Misschien is het mogelijk dat Joep vanuit Belgie enige kledingadviezen ontvangt, Brenda?
Luchiano, de kleine man alias Het Varken, is nu iets meer dan
twee maanden in het huis van de Spider. Toen hij kwam kon hij al wat praten, uiteraard
alleen in het Spaans. Het is verbazingwekkend hoe snel een kind zich ontwikkelt. Zo is
Luchiano nogal jaloers aangelegd, ra ra van wie heeft hij dat... :-) Soms, gelukkig niet
altijd, kan hij er niet zo goed tegen als de Spider Lucy zoent. Vanmorgen was zo'n moment,
de kleine man lag te spelen, zag het gezoen, stond op en zei: 'Ahora yo me voy de mi
Curazao, yo te dejo aqui. Mucho beso, mucho estupido.' Vrij vertaald betekent dit 'Ik ga
NU weg van mijn Curacao, ik laat je hier. Veel kussen, veel stom.' En vervolgens ging hij
op zijn nieuwe fietsje rondjes rijden, al roepend dat hij snel weg zou gaan, met veel
estupdio (met klemtoon) er tussendoor.
Bijna elke dag lezen Casa en Luchiano nu in een boek, met als doel dat hij wat Nederlands
op gaat pikken. En dat gaat best goed, de woordenschat groeit gestaag. Lucy wil natuurlijk
niet achterblijven, dus zij luistert af en toe stiekem mee. En soms ziet Casa ze samen met
het boek. Dan wil Lucy lesgeven en dat levert amusante zinnetjes op: 'No es kiep, es
kiendje'. Voor de duidelijkheid, dit is geen kip maar een kindje. Prins Bernard gaat nog
concurrentie krijgen...
En toch, waar Luchiano in het begin nog wel eens boos kon worden als Casa een woord in het
Nederlands zei, omdat hij toch zeker wist dat het anders heette, daar heeft hij inmiddels
een besef voor talen ontwikkeld. Als Lucy hem nu vraagt hoe een gato in het
holandès heet, zegt Luchiano braaf 'Poesje!'. Hij begrijpt tegenwoordig dat er een gewone
taal (Spaans) is en dan ook nog Nederlands. Ook grappig, hij kan nu tot drie tellen in het
Nederlands. Zondag waren we naar Hook's Hut geweest om te zwemmen, daarna wilden we naar
de Happy Hour op Mambo. Normaal vindt Luchiano dat leuk, maar nu niet. Hij begon te huilen
en al snel besloten wij om maar naar huis te gaan. Casa had de kleine man in zijn armen en
opeens zei Luchiano: Tengo frio, tengo mucho frio. Hij had het dus koud.
Casa vroeg voor de zekerheid: 'Tienes mucho frio, Luchiano?', waarop het varken
antwoordde: 'Si, tengo twee frio!'
Aimee heeft gelukkig ook weer even tijd gehad om een verhaal te schrijven. Het gaat over de wederopstanding van Doe Maar. Casa vond het vooral grappig om te lezen hoe onze huiscolumniste denkt over vrouwen van in de dertig, is zij dat zelf ook niet... :-) Overigens voor een miljoen of wat is zelfs de Spider bereid om wat oud repertoire opnieuw ten gehore te brengen...
Wel, de CasaSpider gaat eten, rijst met garnalen, en vanmiddag moet er weer gezwommen worden...
Hasta luego,
The CasaSpider.