Ja, Guten Tag allerseits!
Update #01, 08.08.2000 / 19:48:44
Wij schrijven dinsdag 8 augustus 2000 ongeveer 19:48:44. Wat heeft de CasaSpider deze week
weer beleefd. Wel, in het weekend waren de Spidertjes uitgenodigd bij Edgar en Rejane voor
een originele Argentijnse barbeque. En het moet gezegd, het vlees was puur, zonder
marinade en saus, maar wel heeeel lekker. Complimenten voor Rejane! Helaas is de foto van
haar achter (of voor) de barbeque onscherp geworden, dus moeten wij het doen met de
volgende compositie...
Overigens reed Lucy de hele weg naar Siberie, zoals zij zaterdag en zondag tegenwoordig altijd achter het stuur zit. Alleen als er wat drank gevloeid heeft mag de Spider nog op zijn geliefde plekje zitten. Wel lastig dat de Golf geen geheugeninstellingen heeft voor stoel en spiegels. Dit levert een hoop tijdverlies op.
Vandaag dacht Casa de visums voor Nederland op te kunnen halen in Fort Amsterdam. Bij de Gouverneur dus. Wijs geworden door een eerdere ervaring was hij stipt om 15:00 uur aanwezig. Helaas waren er al vijf slimmeriken voor hem. Snel rekenend kwam de Spider uit op vijf maal 20 minuten wachten. Even leek het nog erger te worden: om 15:15 werd nummer één opgeroepen en om 15:45 nummer twee. Nummer twee dat waren twee Dominicaanse vrouwen en die waren binnen drie minuten terug in de wachtkamer. Ze moesten de formulieren nog invullen. Casa was nog zo vriendelijk om zijn pen uit te lenen, maar het zag er niet naar uit dat het formulier op tijd ingevuld kon worden. Geen wonder, de Spider zelf had hier al een uur per formulier voor nodig. Een 'behulpzame' eveneens wachtende dame adviseerde de twee vrouwen dan ook het formulier thuis op het gemak in te vullen. Dit advies werd opgevolgd. Men hoorde de wachtkamer denken 'zo, dat scheelt weer een half uur!'. De een zijn dood is nog steeds hetzelfde. Hierna ging het ineens snel en zo was Casa al om 16:00 aan de beurt. De vliegtickets werden gecopieerd, de paspoorten ingenomen, evenals NAF 102,=. En vrijdag mag hij weer terugkomen, waarschijnlijk nogmaals ruim een uur wachten, maar dan zou alles ook echt helemaal klaar zijn. Wij wachten af.
Het is alweer een tijdje geleden dat de Spider over Luchiano heeft geschreven. In het kader van later weten hoe de ontwikkeling in zijn werk ging, mag dit niet te vaak gebeuren. Bovendien doet het jong toch vaak grappige dingen. In vergelijking met volwassenen zijn kinderen natuurlijk veel dynamischer, ze zijn tenslotte in ontwikkeling, terwijl jullie alleen maar achteruit gaan. Toen Casa thuiskwam was Lucy druk doende om een draad door een spercieboon te doen. Luchiano stond er opgewonden bij te springen, enigszins angstig zelfs. Dit kwam omdat de spercieboon eigenlijk een slang is. Met de draad wordt deze voortgetrokken richting Luchiano. Nadat hij doorhad dat deze slang toch niet zo gevaarlijk was, werd al snel vriendschap gesloten. En nu ligt de spercieboon, sorry slang, bij Luchiano in bed. Morgen mag hij ook mee naar school. Kijk, dit vind de Spider (door Lucy al meerdere malen voor Hollandse vrek uitgemaakt) nou educatief en verantwoord speelgoed. En het kost nog niks ook!
Knap trouwens dat de draad niet zichtbaar is, nietwaar? 's Avonds bracht
Casa Luchiano naar bed, deed hem zijn Huggie (we zijn geswitched) aan en ging naast hem
liggen. Met de spercieboon tussen ons in. Voorleestijd. We hadden het over kleuren.
Luchiano vroeg op een bepaald moment, let wel: in het Nederlands, 'Papi, wat is dit?'
Papi: 'Dat is rood.'
Luchiano: 'Papi, wat is dit?'
Papi: 'Dat is groen.'
Luchiano: 'Papi, en dit?'
Papi: 'Dat is oranje, Luchiano.'
Luchiano: 'Goed zo, papi!'
Later kwam de slang ter sprake. De Spider vroeg of de slang handjes had. 'Nee', zei de kleine man. Daarna of hij wel benen had. 'Nee.' antwoordde Luchiano, om te vervolgen: 'Hij kan niet voetballen.' Knap dat hij dat zag, want Casa had de spercieboon nog geeneens een Ajax-shirt aangedaan. Als toegift nog een foto die de Spider vorige week vergeten was, bij Kodela...
Ook reeds van vorige week is de laatste Lucy Story. Nog steeds met vertaling, hoewel haar Nederlands ook iets vooruitgaat, met dank aan Luchiano.
| Hello. El 30 de Junio pude encontrar mi licensia de conducir. Esto me hizo muy feliz, porque yo pense que no lo lograria, porque estaba muy nerviosa. Bueno, pero este problema solo empezaba porque yo queria conducir, pero mi esposo no queria. Luego el pasado Martes estaba en la casa de Denise y derepente me dijo: 'Lucia, conduce!' Para mi fue una sorpresa muy hermosa, pude conducir hasta la casa. Este Sabado tuve otra oportunidad de conducir hasta una farmacia ubicada en Jan Noorduynweg. Luego al supermercado y a las 7:30 de la noche hasta la casa de Edgar. Pense que no ibamos a lograrlo, porque Peter todo el camino gritando: 'Cuidado! Cuidado!' Luego le dije: 'por favor, no puedo mas, estoy muy nerviosa!' Pero pude lograrlo y llegamos a la casa de Edgar. Hasta hoy mi familia es feliz, espero que muy pronto seamos una familia mas grande. En Septiembre nos vamos de vacaciones para Holanda. | Hello. 30 Juni ben ik geslaagd voor mijn rijexamen. Dat maakte mij erg blij, want ik dacht niet dat ik het zou halen, zo nerveus was ik. Goed, maar dit probleem begon alleen omdat ik wilde rijden, en mijn echtgenoot niet. Afgelopen dinsdag was ik in het huis van Denise en ineens zei hij: 'Lucia, jij rijdt!' Voor mij was het een mooie verrassing, ik mocht helemaal naar huis rijden. Deze zaterdag had ik nog een gelegenheid om naar een apotheek op de Jan Noorduynweg te rijden. Daarna naar de supermarkt en om 7:30 's avonds naar het huis van Edgar. Ik dacht niet dat we het zouden redden, want Peter was de hele weg aan het schreeuwen: 'Voorzichtig! Voorzichtig!' Toen zei ik tegen hem: 'alsjeblief zeg, ik kan niet meer, ik ben nerveus!' Maar ik heb het gehaald en we bereikten het huis van Edgar. Tot op heden is mijn familie gelukkig, ik hoop dat de familie snel wat groter wordt. In september gaan we op vakantie naar Nederland. |
........................... Wij schrijven eindelijk ................. weer eens een keer .................. het werd tijd, maar daar is hij dan weer, de CasaSpider News Update!!! Maandag 31.07.2000 om ongeveer 21:02:07 wordt het wekenlange stilzwijgen doorbroken. Het is net als wanneer een goede bekende ziek is en men nog niet de tijd of gelegenheid heeft gevonden om hem te bezoeken. Op een bepaald moment wordt het dan steeds moeilijker. Men voelt zich schuldig worden, maar het is net of het niet meer kan. Onzin natuurlijk, maar zo verging het de Spider ook met zijn updates. Aanvankelijk had hij nog een reden, maar de afgelopen twee weken heeft hij zich gewoon als een lui varken gedragen. Schande! Maar als men zelfs al mailtjes krijgt van zijn eigen vader met als titel 'Opsporing verzocht' en het dringende verzoek om weer eens wat te laten horen, ja dan beseft men toch wel dat er iets moet gebeuren. En al helemaal als zelfs een ten dode opgeschreven item als het CasaForum, te vinden nota bene op de startpagina, tot leven wordt gebracht met wanhopige oproepen. Hiertegen kan zelfs een geharde CasaSpider geen weerstand bieden.
Genoeg gefilosofeerd. Het EK. Dat is natuurlijk mosterd na de maaltijd en Nederland was de schlemiel van het eigen tournooi, nog meer dan de Belgen. En daar is alles mee gezegd.
Op maandag 19 juni werd begonnen met de langbeloofde verbouwing van het huis van de familie Nijhuis/Vasquez. De huisbaas had dit ruim op tijd aangekondigd, namelijk zaterdag. Wel bood hij ons gelukkig aan om te verblijven in het Princess Beach hotel, compleet met ontbijt. Dat was best leuk, helaas heeft Casa er door de werkzaamheden niet zoveel plezier aan beleefd. Had hij meer tijd gehad, dan was het een echte vakantie geworden, samen uitgebreid ontbijten en lekker aan het prive-strand liggen. Indien men om 7 uur in zijn eentje aan het ontbijt zit is het toch een stuk moeilijker om te genieten van alle heerlijkheden en wordt er dagelijks het vaste menu van twee spiegeleieren en wat fruit weggewerkt. Maandag de 26e zou alles klaar moeten zijn. Geregeld gingen Lucy en de Spider 's avonds even kijken in het oude huis. En dat schoot niet zo erg op. Na vier dagen had men ongeveer alles afgebroken, de vloeren waren eruit, het plafond, de keuken, alles. Maandag liet de huisbaas een bericht achter dat het een dag later zou worden. Dinsdagmiddag ging de Spider kijken, maar er liepen nog ongeveer 10 werkmannen rond en het was nog lang niet klaar. Nog een nachtje extra dan. Maar woensdag 28 juni was het dan zover, wij konden ons paleisje betrekken. Er was flinke vooruitgang geboekt...
Het enige dat nog niet in orde was, was de telefoon. Die deed het niet meer. Dus belde Casa Setel, de PTT alhier. Tot zijn verwondering stuurde men nog diezelfde middag iemand langs. Toen de Spider thuiskwam, bleek er een noodverbandje gemaakt te zijn. De monteur kon verder niets doen, want: 'het is zo warm, ik ga nou het dak niet op!'. De volgende week zou hij wederom langskomen. Uiteraard kwam er de volgende week niemand, dus vrijdag belde Casa maar weer eens naar Setel. 'Ja, dat klopt, er moet een andere ploeg komen, en die komen dinsdag', zei het vrouwtje van Setel. Men zou op dinsdagochtend komen, dus Lucy was extra alert. Op een bepaald moment keek zij naar buiten en zag nog net een man een briefje in de bus doen, waarna hij snel wegreed. Lucy probeerde hem vergeefs nog terug te roepen. Op het briefje stond dat er niemand thuis was. Lucy belde de Spider en de Spider belde Setel. Woedend zei hij tegen het vrouwtje dat die mannen geen enkele moeite hadden gedaan om te kijken of er iemand thuiswas. Aangezien het minder dan 10 minuten geleden gebeurd was, belde het vrouwtje de mannen op in hun auto. Maar, hoe is het mogelijk, ze waren al veel te ver om nog terug te komen, dat zou dus een week later worden. Wel, een week later dreigde hetzelfde te gebeuren, gelukkig kon Lucy het geboefte nu wel bij hun taas pakken. Toch ongelofelijk dat men daarmee weg kan komen, gewoon in de auto blijven zitten, een maal zachtjes claxonneren en wegscheuren...
Vrijdag de dertigste was een gedenkwaardige dag. Het begon 's morgens al. Lucy deed voor de tweede keer haar praktijkexamen autorijden. Tot grote schrik van iedereen en niet in het minst van haarzelf is Lucy GESLAAGD!!! Het duurde twee weken voordat ze het roze papiertje af kon halen en nog wat tijd voordat de formaliteiten geregeld waren, zodat zij in de lease-auto van de Spider kon rijden. Maar sinds afgelopen weekend is het zover, Lucy rijdt en de Spider trilt ernaast.
Na het werk werd er middels een borrel afscheid genomen van ons pand op het Dok terrein. Met een beetje pijn in het hart. Het pand was absoluut niet representatief, en ook nog onpraktisch en lelijk. En duur en onbereikbaar. Maar toch had het wat. De rit die begon bij de bewaking, waar men een pas moest laten zien, meestal mocht men gewoon doorrijden, maar soms werden de touwtjes aangetrokken en deden dezelfde mannen waar je al maanden of jaren gewoon door kon rijden, of ze je voor het eerst zagen. Later werden de electronische pasjes ingevoerd, hiermee konden wij zelf de slagboom openen. Op een bepaald moment deed de slagboom van de uitgang het niet meer, toch stond de bewaking erop dat men zijn pasje even door de sleuf haalde. Onvergetelijk. Ook de borrels bij Dok hebben een ontwikkeling doorgemaakt. In het begin was het wat koud en kaal, maar op het eind vond in ieder geval de Spider deze borrels leuker dan de Happy Hours. En gezien de geanimeerde gesprekken na een hoop bier en whiskey was hij niet de enige die dat vond. Deze avond waren in ieder geval DBA Spider en collega DBA Keeman aardig in de olie. Op zich was dat niet zo erg. Behalve dan dat DBA Keeman bij het wegrijden meende zijn auto even zacht met die van de Spider in aanraking te brengen. En verder startte op deze bewuste vrijdagavond de Vis2000 conversie. Deze conversie zou vier dagen duren en het Vis2000 project is het grootste dat Sql Integrator op Curacao en wereldwijd tot stand heeft gebracht. Het was het startsein voor vele overuren en voor beide DBA's veel time-management met het steeds ontevreden wordende thuisfront.
Precies twee weken later, vrijdag 14 juli was het mede daarom wederom feest. Een driedubbel feest. De inwijding van het nieuwe pand aan de Neptunusweg, het succes van Vis2000 en het afscheid van Wim Jans en Martin de Bie. Het was een beetje wennen, daar in het nieuwe pand. Langzaam maar zeker kwam het feest op gang en werd het Vis2000 team in het zonnetje gezet met een glas champagne. Afscheid werd genomen van de markante Belg Wim Jans, waarover zeer veel te schrijven valt, maar die de Spider herhaaldelijk expliciet heeft verzocht dit niet te doen. Jammer, jammer, jammer. Maar ja, na twee maanden verjaren volgens het Spider-recht alle verzoeken, dus in de volgende aflevering wellicht heet nieuws. Overigens zag Casa zojuist op het Nederlandse nieuws dat Antwerpen zowat ondergeregend is, dus de kans wordt steeds groter dat Wim nog naar Curacao gaat terugverlangen. Ook Martin is een verlies voor het eiland in het algemeen en het SWOT (System, Web, Oracle Management Team) in het bijzonder. Jezus wat een hoop tekst, tijd voor een plaatje...
Wel, na deze lelijke man wordt het meteen tijd voor iets leukers. De allereerste billing die gedraaid werd met Vis2000 was niet de Kodela billing, maar wel die van Selikor (Huisvuil Ophaal Dienst). Fatima had de eer om op de knop te drukken, maar kijk goed, de allereerste billing is gedraaid op de laptop van de CasaSpider, jawel!
Voor de goede orde, dit geschiedde op donderdag 6 juli zo tegen half een 's nachts. Even later kon Angelique de eerste Kodela billing opstarten, op een normale Pc. Laten we het tempo opvoeren, zaterdag 15 juli vierde Peter Cuppen zijn verjaardag en de dag erop heeft Luchiano zijn eerste Kermis ervaring opgedaan. Hij vond het leuk, van caroussel via spookhuis tot achtbaan.
Woensdag 19 juli werd het toch wel eens tijd voor de Spider om de visa van Lucy en Luchiano voor ons bezoek aan Nederland in september aan te vragen. 's Morgens meldde hij zich in Fort Amsterdam. Tevergeefs, visa werden alleen 's middags verstrekt. Bij het weglopen kwam de ambtenaar Casa achterna. 's Middags dat betekende tussen 15:00 en 16:00. Om vijf over drie zat Casa in de wachtkamer, drie mensen waren voor hem aan de beurt. Dat lijkt niet veel, maar als men gemiddeld 20 minuten nodig heeft wordt het toch laat. Toen de Spider eindelijk aan de beurt was, werd hij geholpen door een wat oudere dame die wel van een praatje hield. Het ging over van alles en normaliter is dat wel leuk. Als men echter weet dat er nog zes mensen na de Spider op hun beurt wachtten, is dat toch enigszins genant. Toch gaf deze dame de Spider vele tips, over het inschrijven van het huwelijk in Nederland, het aanvragen van een Nederlands paspoort voor Lucy en nog veel meer. Nadat de benodigde papieren (ongeveer drie kilo) overlegd waren, werd begonnen aan het visum. Na bijna een half uur zei de dame: 'De visums zijn in orde, u kunt de tickets kopen'. Kijk, dat was nu een meevaller, Casa had toch op minimaal drie weken gerekend en de zaak was al voor elkaar. Dan is een uur wachten toch minder erg... Het zit de laatste tijd toch al mee met de papieren. Zo heeft de Spider in een week een nieuw paspoort gekregen, soms zit het mee!
Wel, geachte lezer(es), Casa heeft zich er bijna doorheen geslagen. Het is geen sinecure in een keer vijf weken inhalen. Zaterdag waren wij uitgenodigd door Edgar en Rejane om te eten. Tevens moesten wat boodschappen gedaan worden. Wel, dit was de eerste keer dat Lucy echt mocht rijden. Het betrof toch flinke afstanden, eerst naar de Jan Noorduynweg en Mangusa. En daarna in een ruk door naar Siberie en dat nog wel in het donker. Maar Lucy bracht het er goed vanaf, zij mag van Luchiano nu ook rijden, daarvoor vond hij toch duidelijk dat papi voor hem moest zitten (Luchiano zit links achter). Het was gezellig bij Edgar en Rejane. Hmmmm, gezellig is eigenlijk het woord niet, maar saai was het zeker niet!
Als toegift nog een Luchiano foto. Het loopt tegen elven, Santana klinkt op de achtergrond met Supernatural. Diverse mensen zijn tegenwoordig bezig met muziektips, wel hier de tip van de Spider: Put Your Lights On van de zojuist genoemde CD die overigens in zijn geheel zeer de moeite waard is. Vuile honden, helemaal vergeten: Aimee heeft voor een nieuw verhaal gezorgd. Het is dus een echt complete update... Tijd om te publishen!
Hasta luego,
The CasaSpider.