Ja, Guten Tag allerseits!
Update #01, 05.09.2000 / 21:05:11
Wij schrijven dinsdag 05.09.2000 ongeveer 21:05:11. Zojuist is voor de Spider
zijn vakantie aangebroken. Volgens zijn collega's werd het tijd ook. Morgen nog een dagje
alles regelen voor de reis naar Nederland met het hele gezin. Dit ter gelegenheid van het
huwelijk van Casa's zusje Pascale, die van Luc de gelukkigste man van Nederland gaat
maken. De laptop gaat natuurlijk mee, dus de reportage van de bruiloft komt bijna on-line
het web op.
Het was een week van een aantal mijlpaaltjes. Op 1 september was de CasaSpider vijf jaren in dienst bij Sql-Integrator. Nou ja, hij vloog al op 26 augustus 1995 naar Curacao. Joep Koyen en Lahrn van Hoop zouden hem opwachten en dat deden zij ook. Casa had echter geen idee wat zijn adres zou worden, dus op het formuliertje dat in het vliegtuig ingevuld moet worden had hij dat vakje leeggelaten. De vrouwelijke douanebeambte nam daar geen genoegen mee. Toen Casa zei dat Joep buiten op hem stond te wachten, zei zij dan ook: 'Ga maar aan Joep vragen waar hij woont', en prompt pakte zij Casa's paspoort af. De Spider liep naar de bagageband en keek naar buiten, maar hij had toch weinig zin om eerst naar buiten te gaan, het adres te vragen en daarna weer naar binnen proberen te komen. Gelukkig had hij nog een visitekaartje van Andre Fruitman in zijn portemonnee, daar stond het adres op van AIS, op de Hugenholtzweg. Dit adres vulde hij dus maar gauw in op het formulier en liep terug naar het douane-vrouwtje. Met dit adres was zij gelukkig wel tevreden en kon Casa even later Joep en Lahrn buiten begroeten. Later zouden er van heel wat collega's nog paspoorten worden afgenomen.
De tweede mijlpaal viel op 3 september. Op deze dag was Lucy precies een jaar op Curacao. Een jaar dat snel voorbijging en waarin wij veel hebben meegemaakt. Visumbeslommeringen, bezoek van Aimee en Martin, Yvonne en Cai, Alida en Aime, carnaval, de komst van Luchiano op 23 februari, ruzies, feesten etc. etc. En nu na een jaar, het is inmiddels zo normaal, Lucy voelt zich helemaal thuis, de kleine man ligt te slapen en overmorgen vertrekken we naar Nederland, voor vakantie wel te verstaan, en kan Lucy de familie Nijhuis gaan bekijken en andersom.
Na twee mijlpalen volgen twee afscheiden (afscheids?). De eerste vond vorige week plaats en is reeds beschreven. Het betreft hier Steve Poulina, die by the way op 1 september jarig was. Vanaf deze plaats gefeliciteerd, Steve! Het verhaal staat er dus al, maar met dank aan Alex Petri is er nu ook een foto...
Op de achtergrond pinkt John van Varsseveld een traantje weg... Het tweede afscheid betrof dat van een eveneens gewaardeerd medewerker, Erik de Haas. Ditmaal geen borrel op de Neptunusweg, neen, de De Hazen gaven een waar feest in hun villa aan het Spaanse Water! Het Spaanse Water is zo'n beetje het duurste stukje Curacao, de wegen ernaartoe zijn een aanfluiting. Zandpaden met kuilen, omhoog, omlaag, een echt doolhof. Het kaartje dat Erik aan de genodigden gemaild had zag er uitstekend uit, maar was waarschijnlijk voor een heel andere bestemming. Casa sloeg op goed geluk wat paadjes in en zag twee auto's voor hem rijden. Wel, dacht hij, die gaan vast naar het afscheid van Erik. Hardnekkig kleefde hij aan hun bumper. Een auto stopte bij een huis, de ander reed door, Casa erachteraan. Op een bepaald moment zag hij Alex Petri ergens staan, die sloot ook netjes aan. Nu heeft een andere collega, Perez Goedhart, ooit eens gebumperkleefd toen hij naar Mambo moest en niet precies wist waar dat lag. Hij was in de veronderstelling achter een bekende te rijden, helaas was dit niet het geval en dus kwam Perez op Jan Thiel terecht. Even dacht de Spider aan deze komische anecdote. Welk een geluk had hij echter, de voorganger was de buurman van Erik de Haas en zo werden wij in een kruiwagen naar de gewenste locatie gebracht. Het was een leuk feestje, vooral ook omdat Maureen, chirurge in opleiding, een heel ander slag mensen had uitgenodigd. Een leuke mix dus, vooral toen een sectie Antilliaanse dames het vlonder deed instorten. Er vielen geen gewonden. De terugweg was nog geen sinecure, daar de buurman nu niet voorop reed, maar de Spider wel. Na tweemaal een verkeerde afslag te hebben genomen, terwijl de ruiten volledig beslagen waren, werd eindelijk de Caracasbaaiweg weer gevonden. En vanaf daar is het geen probleem. Erik gaat nu nog twee weken van Curacao genieten, op vakantie in eigen land als het ware. En het klinkt afgezaagd, maar ook Erik en Maureen wenst de Spider een even goede tijd in Nederland toe. Mocht de prijs van de Mitsubishi Pajero nog onder de NAF 10.000,= zakken, gelieve Erik contact op te nemen met Lucy... :-)
Zaterdag moest Casa een paar uurtjes werken, maar 's avonds ging de familie naar het circus. Hermanos Gasca. Het is meer dan 25 jaar geleden dat Casa een circus bezocht heeft, maar met een kleine man in huis moet men daar natuurlijk naar toe. Het was een ontzettend leuke ervaring, een heel goed circus uit Mexico met een perfecte show. Grote animator was Raùl Gasca, die in bijna alle nummers de hoofdrol vertolkte. Er waren vele hoogtepunten, de Spider was zeer onder de indruk van het optreden van een giraffe. Olifanten zijn groot, maar een giraffe is enorm. En loopt bovendien zo ongelofelijk soepel, het lijkt wel slow motion. Op een bepaald moment moesten vijf jongetjes op de rand van de arena gaan staan met een wortel in hun hand. De giraffe zou ze dan uit hun handjes eten. Dat is een heel spectakel, als die giraffe van een meter of zeven in minder dan een seconde naar beneden duikt en de wortel in een hap wegkaapt. Het ging vrij goed, het vijfde en kleinste jongetje stond dat zo eens aan te kijken. Toen de giraffe op hem afdook gooide hij vliegensvlug de wortel in de arena en ging er vandoor, tot grote hilariteit van het publiek. Hierna waren vijf meisjes van een jaar of 16 aan de beurt. Zij moesten de wortel in hun mond houden. Ook dat was zeer vermakelijk, want het kwijl van de giraffe droop over hun gezichten. Affijn, zo ging het door, met olifanten die beter dansten dan Ricky Martin, een komische aap, maar die zijn altijd komisch, prachtige acrobatiek en jongleren van Raùl Gasca, staande op een paard, een miniatuur olifantje, dat met een sleutel opgewonden moest worden en achteraf een hondje bleek te zijn, geweldig. Na de pauze volgden nog de Indische witte tijgers, uiteraard getemd door Raùl Gasca en het slotnummer was een spectaculaire motorshow in een grote metalen bol. Eerst met twee, later met drie motorrijders die in die kleine ruimte op hoge snelheid over de kop en door elkaar heen reden, ongelofelijk. En toen moest er nog een vierde bij, wie? Ja, Raùl Gasca natuurlijk. Echt, iedereen die hier op Curacao zit moet hier naartoe! Tiet veur een plaatje.
Neen, dit zijn niet de hermanos Gasca die genieten van een welverdiende maaltijd. Het betreft hier de door Audrey, Alex en Nohelia georganiseerde Venezuelaanse brunch van afgelopen zondag. En het mag gezegd worden, het was goed georganiseerd. Lekker eten, lekkere drank, alleen het dansen wilde niet echt van de grond komen, maar dat is voor een andere keer. De brunch schijnt te danken te zijn aan Martin de Bie. De familie Petri had hem Venezuelaans eten beloofd als hij weer eens terug zou komen op Curacao. Niemand en ook de Petri's niet hadden kunnen bevroeden dat Martin zo snel weer voor onze neuzen zou staan. Dus heeft Audrey de gelegenheid te baat genomen om er maar meteen een echte brunch van te maken. Een uitstekend initiatief, muchas gracias... Hieronder een foto van de organisatoren.
Een grappig iets las de CasaSpider maandag in de Amigoe. Op Aruba is het vliegveld flink gemoderniseerd. Glenbert Croes, de politieke brokkenpiloot en brekebeen van Aruba, mocht de opening leiden. Ooit in een voorgaande regeerperiode, voordat hij wegens diverse malversaties werd afgezet, had deze meneer Croes besloten dat de luchthaven Reina Beatrix een andere naam moest krijgen en wel Betico Croes. Deze Betico is de vader van Glenbert, persoonlijk vindt de Spider dit soort activiteiten wel ongelofelijk stinken en gelukkig dacht het merendeel van Aruba daar ook zo over. Vandaar dat de luchthaven nog steeds Reina Beatrix heet. Het artikel in de Amigoe bevatte echter nog een grappige alinea...
" De organisatoren hadden namelijk een Airbus 320 met afstandsbediening geprogrammeerd. De Airbus zou zodanig worden bestuurd dat hij richting het lint zou vliegen en de openingsdaad zou verrichten. Maar na diverse rondjes te hebben gevlogen, raakte het ding danig uit balans en stortte uiteindelijk voor de ogen van de aanwezigen neer op het asfalt."
Voorwaar een leuke opening van een vliegveld! Tot zover deze update. De volgende vindt plaats vanuit het koude kikkerland...
Wij schrijven donderdag 31.08.2000 ongeveer 21:21:46. Door omstandigheden, er gebeurt altijd wel iets, is de update wat later. Het voordeel is dat de volgende dan wat eerder is, niet dan? In de vorige update is de komst van Alida en Aime beschreven. Op zich leuk bezoek, alleen ontspon zich een machtstrijd tussen Lucy en Alida. Beiden zijn tamelijk gehaaid, dus dat was best amusant, zeker achteraf. Alida bediende zich van allerlei trucs om kado's, sigaretten en andere zaken los te peuteren. Zij schroomde niet de kleine Aime hierbij in te zetten. Ook werd op subtiele wijze geprobeerd om de vakantie te verlengen, maar deze poging werd op even subtiele wijze door Lucy tenietgedaan. Aan het begin van de vakantie heeft zij er nog een stukje over geschreven...
| Hello. El Jueves 17 de este mes tenia que llegar una
prima para quedarse una semana, pero fuimos tres veces al aeropuerto pero no llego. A las
23:30 de la noche llamo y dijo que no podia venir. Pero que el Viernes si venia a las
14:30, pero llego a las 18:00 de la tarde. Despues de veinte anos me reconocio. Llegamos a
la casa. Luego el Viernes fuimos para Punda y la nina de ella yo casi no podia soportar.
Una estaba llorando y otra hablando demasiado. Tuve que dejarlas en Punda y luego en la
tarde fuimos a TMF. Luego el Sabado fuimos a la casa de Mark y Natasja. Yo me diverti
mucho y mi nino y su nina tambien. La pasamos muy bien todo y me trataron muy bien. Solo
Peter perdio su traje de bano. Luego el Domingo fuimos a Hook's Hut con Edgar y Rejane que estaba de cumpleanos. Nos quedamos para Happy Hour, luego fuimos a MacDonalds y el Lunes ella penso quedarse mas dias y tambien queria que yo cuidara a su nina por unas horas. Pero esto es imposible. Manana le dire que tiene que irse el Sabado a mas tardar, porque mi esposo no quiere ni yo tampoco. Vamos a ver como termina todo esto, espero que bien. Solo Luchiano esta muy feliz, porque dice que la nina es su novia y quiere darle pan de boca a boca. |
Hello. Donderdag de 17e van deze maand zou een nicht van mij komen om een
week bij ons te blijven, maar we zijn drie keer naar het vliegveld gegaan en zij kwam
niet. Om 23:30 belde ze op en zei dat ze niet kon komen. Maar op vrijdag zou ze wel komen,
om 14:30, maar ze kwam om 18:00. Na 20 jaren herkende ze me nog. Wij kwamen thuis aan.
Vrijdag gingen we naar Punda en ik kon haar dochtertje haast niet verdragen. De een was
aan het huilen en de ander praatte teveel. Ik moest ze in Punda achterlaten en later in de
middag gingen we naar TMF. Zaterdag gingen we naar het huis van Mark en Natasja. Ik heb me
erg geamuseerd en mijn zoon en haar dochter ook. Het was leuk en we werden in de watten
gelegd. Alleen verloor Peter zijn zwembroek. Zondag gingen we naar Hook's Hut met Edgar en Rejane, die jarig was. Wij bleven daar voor het Happy Hour, daarna gingen we naar MacDonalds en maandag dacht zij (Alida) een aantal dagen langer te blijven en ook wilde zij dat ik een paar uren op haar dochtertje zou passen. Maar dat is onmogelijk. Morgen zal ik haar zeggen dat ze zaterdag op zijn laatst moet vertrekken, want mijn echtgenoot en ik willen haar niet langer. We zullen zien hoe dit alles eindigt, ik hoop goed. Alleen Luchiano is erg gelukkig, want hij zegt dat het meisje zijn verloofde is en hij wil haar brood geven uit zijn mond in de hare. |
Nadat Alida en Aime waren uitgezwaaid, gingen Elsa, Lucy, Luchiano en de Spider nog even vliegtuigen kijken. Nou ja, er kwamen weliswaar geen vliegtuigen aan, en er vertrokken er ook geen, neen de ALM vliegtuigen bleven keurig op hun plaats. Luchiano wilde dolgraag in een vliegtuig, hij begrijpt nog niet helemaal dat men nu eenmaal niet zomaar naar een vliegtuig kan lopen en instappen. Dan maar een fotootje van de aanstaande piloot...
Verrassend nieuws kwam er uit Nederland. Oud-Curacao-Collega Marco is reeds een aantal maanden in Nederland. Nu stond Marco nooit bekend om zijn enorme snelheid, met name waar het het vormen van zinnen, in welke taal dan ook, betreft. Op andere gebieden kunnen dingen echter snel gaan. Zo had Marco op Curacao in zijn laatste weken een Colombiaans vriendinnetje. En raad eens wat, Mabel is in Nederland en de Spider heeft er nog een foto van ook...
Een aantal collega's verslikt zich nu ongetwijfeld in de koffie of erger. Marco VADER??? Maar neen, weest gerust, de story en de foto zijn origineel en integraal gecopieerd van Diamond Piet. Waarvoor de hartelijke dank! Piet en Verina hebben hun pasgeboren dochtertje Emmie voor een paar seconden aan Marco toevertrouwd en hij kijkt er zeldzaam verheugd bij.
De collega die in Curacao de opengevallen plek van Marco heeft overgenomen is ook een bijzonder exemplaar. Het betreft hier de jongeheer Richard Maat. De heer Maat integreert volop in het Curacaose leven en heeft al het een en ander meegemaakt. Zo is hij ooit beroofd van zijn paspoort en andere dingen. Dit is reeds maanden geleden, maar Richard is eufemistisch gezegd een relaxte guy. Nu moet Richard binnenkort naar Nederland en ondanks dat sommigen Curacao net zo goed een onderdeel vinden van Nederland als Limburg of Friesland, heeft men toch echt een paspoort nodig. Relaxte Richard moest op het laatst nog allerlei dingen regelen, zoals aangifte van de diefstal van het paspoort en het regelen van een nieuwe. Dit bleek niet meer mogelijk en in dat geval moet men een tijdelijk reisdocument aanvragen. Ook hier was Richard maar net op tijd mee. Helaas heeft een dergelijk document maar een beperkte geldigheid. Niet zo'n probleem, want Richard gaat maar vier (4) dagen naar Nederland. Vraag niet hoe, maar toch heeft hij het voor elkaar gekregen om het document één dag voor aankomst op Curacao te laten verlopen. Dat wordt nog wat. Uiteraard wilde de Spider graag een foto van Richard met zijn tijdelijke document en Richard moest dat document toch meenemen, dus dat kwam goed uit. Helaas wil Richard ook nogal eens iets vergeten... Casa is niet voor een gat te vangen en stelde voor om dan maar een foto te maken van Richard met in zijn hand niets. Echt leuk vond Richard het niet, maar tegen de beloning van een dropje ging hij toch overstag...
Het ziet er wat onwennig uit, maar dat is het geamputeerde been syndroom of iets dergelijks: mensen waarvan een been is afgezet kunnen daar toch iets voelen, pijn bijvoorbeeld. Wel, men kan hier duidelijk zien dat Richard zijn reisdocumentje mist... Neen, dan was het een dag later toch een heel ander gezicht...
Ja, Sql Integrator heeft bijzondere kostgangers. Deze weken is het overigens een tijd van afscheid nemen. Afgelopen vrijdag vertrok HRM-manager Steve Poulina. Het afscheid werd gevierd op de Neptunusweg, het was een bijzondere borrel en een bijzonder afscheid van een bijzonder iemand. Het is niet gemakkelijk te kiezen tussen fijn werk op Curacao en een zoontje in Nederland, of misschien juist wel. De Spider wenst Steve veel succes....
En morgen is het afscheid van Eric de Haas, op een feest in zijn luxueuze villa aan het Spaanse Water, compleet met aanlegsteiger. Maar de CasaSpider komt toch maar met de Golf. Een verslag van dit afscheid volgt volgende week.
Blijf dus kijken!
Ter afsluiting nog een door collega Nick Keeman genomen foto op een Happy Hour te Hook's Hut... Het is 112 Kb, maar voor drie dames wil men wel even wachten.
Hasta luego,
The CasaSpider.