Ja, Guten Tag allerseits!
Wij schrijven maandag 02.09.2002 ongeveer 21:07:35. Zullen we maar beginnen met de gebruikelijke links? Ja, dat lijkt mij een goed idee. De update van vorige week is te vinden in het CasaNews History menu. Heeft u er wel eens bij stilgestaan dat zo'n History Menu levensgevaarlijk kan zijn? Zo niet, denk er dan maar niet teveel over na, vooruitkijken is beter zullen we maar zeggen.
Als er iemand is die normaalgesproken altijd vooruit kijkt dan is het Tanja wel. Ditmaal blikt zij echter terug, naar 1977 of nog daarvoor. Elvis, The King, leefde toen nog. Toen Tanja haar Elvis-imitatie voor de lokale TV deed, lag de ouwe Elvis vast in zijn graf te shaken.
Gek is dat toch, je woont alweer zeven jaren op Curacao en dan ontdek je nog een nieuwe supermarkt. Nou ja, ontdekken... jaren geleden, we spreken nu over 1993 ofzo, was ik er op vakantie wel eens geweest. En nu maakte Guillermo Lopez mij erop attent dat supermarkt Vreugdenhill Belgische Bieren tegen een schappelijke prijs verkoopt. Nu heeft Guillermo (AKA Wim) de nare gewoonte om overal al het Belgische Bier op te maken en bovendien overal eerder te zijn dan ik. Gelukkig hebben we net een iets andere favoriet. De zijne is Leffe Tripel, de mijne Westmalle Dubbel. Duvel vinden we allebei weer erg lekker. Dan weet u dat als u de DBA's eens echt blij wilt maken. Er stonden nog voldoende flesjes Westmalle Dubbel voor een leuk avondje. De volgende dag meldde Wim grijnzend dat de Leffe Tripel zeker op was, daar had hij wel voor gezorgd.
Een ding viel me wel op. Als je thuis Belgisch Bier drinkt valt het lang niet zo zwaar als bij Pleincafé Wilhelmina. Of zou dat komen door de sigaren die we er daar bij roken.
Tot nu toe willen de domino-lessen nog niet zo erg vlotten. Eén avond heb ik eraan besteed en toch wel iets geleerd. Ik denk dat het tijd wordt om me gewoon voor de leeuwen te laten werpen. De meeste dingen leert men nu eenmaal het beste in de praktijk. We hebben nu ook een domino-programma voor de PC, maar Lucy vindt dat dat programma niet zo slim is als zij. Geen wonder.
Al neuzelend en kabbelend komen we zo aan bij het hoogtepunt van de week, zo kan dat toch wel gesteld worden. Even wat background info voor de niet zo trouwe of vergeetachtige lezer. Het vervaardigen van de CasaSpider Update wordt tegenwoordig vergezeld door diverse Feyenoord liederen. We moeten even in de stemming komen, maar dan zingen we alle liederen luidkeels mee. Grote favoriet is Lee Towers met zijn geweldige lied 'Mijn Feyenoord'. Lucy kende Lee Towers natuurlijk niet, in de Dominicaanse Republiek is hij (nog) een nobody. Toch wist zij onmiddellijk te vertellen dat deze man echt kon zingen. Het Niets is sterker dan dat ene woord.... Feyenoord schalt hier dan ook regelmatig door de huiskamer. En wederom haakte een allergische lezer kokhalzend af... (dag Frank). Overigens heeft Feyenoord volledig onverdiend en tegen de verhouding in de Supercupfinale verloren tegen Real Madrid. We werden 20 minuten overspeeld, dus dat houdt logischerwijze in dat wij 70 minuten de betere waren, of niet soms. Het werd 3-1, maar dat had dus evengoed andersom kunnen zijn.
Tijdens de knusse samenzang vroeg ik Lucy eens of zij, als Lee Towers weer naar Curacao kwam, naar dat concert zou willen. Vanzelfsprekend! Die zondag gingen we naar Mambo Beach en tot mijn verbazing stond Lee geprogrammeerd voor donderdag 29 augustus. Met twee kaartjes, een babysit, bier en een halve dag vrij is het een prijzig dagje geworden, maar het was het dubbel en dwars waard. Nu is een middagje vrij natuurlijk nooit weg, zeker niet als die middag aan het strand wordt doorgebracht. De opbouw van het podium was in volle gang, terwijl wij nog van het water genoten.
Om een uur of vijf zaten wij op een bankje voor het podium, in afwachting van Lee. Lucy had geen idee hoe Lee eruit zag en zij geloofde niet dat ik dat wel wist. Op zich is dat nog niet zo gek, want de CasaSpider herkent echt nooit iemand. Maar Lee Towers dus wel. De man zong wat en Lucy vond het maar gewoontjes. Wel ging zij meteen achter hem aan toen hij even van het podium afging. Wij begroetten hem en Lucy vroeg of hij 's avonds a.u.b. wel het Feyenoord-lied wilde zingen. Nou, dat wilde Lee niet. De man wond er geen doekjes om. Lucy had terstond geen zin meer in zijn concert, ik kon haar nog net overreden door te zeggen dat dit maar drie minuten scheelde. Bovendien hadden we de kaartjes al en de babysit besteld, ja men blijft Hollander.
Snel gingen we naar huis, eten en douchen. Om 20:15 stonden we alweer op Mambo, verder was er bijna geen hond. Het voorprogramma was matig, wij doodden de tijd met wat Amsteltjes. Tegen tienen begon het dan eindelijk. Aangezien het nog niet vreselijk druk was, konden we een goede plaats bemachtigen. En daar kwam Lee op in zijn witte pak met zwart overhemd en glitterstropdas. Vanaf het moment dat Lee zijn eerste klanken uitstootte was Lucy verkocht en dat gebeurt niet vaak. Ja, als ik mijn witte pak aantrek. Maar dan moet ik er niet bij zingen.
Het concert liep als een tiet en was zeer goed opgebouwd. Dat laatste kan natuurlijk ook liggen aan de bierconsumptie. Op het moment dat de Spider mee begon te zingen was voor Krijn echter de maat vol. Zo tegen het eind raakte Lucy door het dolle heen en dus drongen wij helemaal naar voren, op tien centimeter van het podium. In snel tempo maakte ik mijn 128Mb op de camera vol. Dat was achteraf bijzonder jammer, want tegen het einde van het concert wilde Lucy ineens het podium op. Ik duwde haar erop en zij liep op Lee af en gaf hem drie zoenen. Tevens vroeg zij hem wederom of hij het Feyenoord-lied wilde zingen, maar Lee had daar nog steeds geen zin in.
Inmiddels was het concert afgelopen, Lucy zag Lee richting toiletten lopen en wij moesten er achteraan. Lee was zichtbaar vermoeid, toch mocht ik wederom een foto van hem met Lucy nemen. Zij was inmiddels ook aan het eind van haar Latijn, maar wij moesten na het concert nog meelopen in de polonaise (sic...) en hebben daarna nog zeker een uur gedanst. Toen was de pijp definitief leeg. Overigens waren er meer bekenden dan ik verwacht had, Krijn dus, Walter, Roland & Barbara, Wilbert & jarige Angelique, Wladek & Marie Jose en Benno & Noelle. Geen slechte score en de thuisblijvers hadden ongelijk!
De fotoserie van dit magnifieke concert is te bewonderen in het Pictures Menu.
De vrijdagmorgen stond in schril contrast met het plezier van de donderdagnacht. Sjonge, sjonge wat voelde de Spider zich slecht. Om een uur of tien ging het weer een beetje. Lucy lag nog voor pampus in haar bed. Moraima vierde bij Aqualectra het feit dat zij tien jaar in dienst was. Zij tracteerde op Surinaamse broodjes van Steve, de kouseband met garnalen ging er bij mij wel in.
Om vijf uur begon bij SQL Integrator de borrel ter gelegenheid van het afscheid van Nick Keeman. Het beloofde een leuke borrel te worden, er was voor veel drank en voedsel gezorgd en ook de mensen van UTS, waar Nick bijna drie jaar gedetacheerd was, waren aanwezig. De CasaSpider had die dag geen behoefte aan bier en bovendien had hij al een afspraak om te gaan bingoën, repeat bingoën. En dus moest hij veel te vroeg het feestgedruis achter zich laten. Van hieruit wenst hij Nick en zijn familie nogmaals het allerbeste in Nederland.
Thuisgekomen moest ik mij snel omkleden, de babysit was al in aantocht. Grappig is dat het Luchiano helemaal niets kan schelen dat wij hem met een babysit achterlaten. Dat was vroeger wel anders. Leuk om te zien hoe zo'n kind geestelijk groeit. Wij reden snel naar het Sheraton. De Bingo begon om zeven uur, wij waren iets te laat en konden daardoor slechts de tweede helft meespelen. En dus moesten wij ons even in het casino zien te amuseren. Noem het beginnersgeluk, maar de CasaSpider wist op zo'n gokmachine 25 gulden te upgraden naar 40. Hierna konden we dan eindelijk beginnen met bingoën, daarvoor waren we tenslotte gekomen.
Bingo is leuk! Ja, dat schrijf ik zo even op, omdat er legio mensen zijn die denken dat Bingo voor ouwe vandagen is ofzo. Wel, zeker als de nummers in een taal als Spaans of zoals hier in het Papiamentu worden voorgelezen dient men zijn hoofd er goed bij te houden. Twee dingen vielen mij verder op. Ten eerste: 95% van de deelnemers is vrouw en ten tweede: die zijn erg sympathiek. Naast mij zat een Antilliaanse die duidelijk vaker bingoot. Zij speelde met twee formulieren per keer en wist toch tijd vrij te maken om te kijken hoe Lucy en ik druk bezig waren om alle hokjes in te kleuren, als het balletje op zo'n nummer viel tenminste. 'Hé, jullie spelen verkeerd!', zei ze opeens tegen mij. Wat bleek, bij deze Bingo moet je niet gewoon de hele kaart volmaken, neen, het betreft hier spellen als Zandloper, 4, Horizontal Line enzovoorts. Alleen de nummers uit het betreffende figuur tellen mee. Mijn buurvrouw hielp mee om de niet terzake doende nummers weg te kleuren en even later deed onze achterbuurvrouw nog eens hetzelfde. Aardig toch?
Het mocht allemaal niet baten, we wonnen niets, ook al zat ik er nog een keer heel dicht bij. Om half tien was het feest afgelopen en gingen we nog even wat te eten halen bij Kentucky (voor Lucy) en shoarma bij de Happenkar (voor de CasaSpider). Ook de Bingo is voor herhaling vatbaar.
De zaterdag begon helaas wat minder leuk. Luchiano's linkeroog zat dicht en het jong had er veel pijn aan. We moesten duidelijk naar een dokter, maar dat bleek nog geen sinecure op zaterdagochtend. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen, oogdruppels en 's middags zwemmen in zee, daarna was het ergste leed geleden.
's Avonds zijn we naar Pleincafé Wilhelmina gegaan om het zaterdagleed met Leffe Tripel (Wim Jans was een keer niet geweest) weg te spoelen.
Zondagmiddag gingen we voor de derde keer deze week naar het strand, ja zo halen we ons abonnement er wel uit. Ook de strandstoelendame weten we steeds beter te ontwijken. Dat komt ook omdat Luchiano het water haast niet uit te slaan is, zeker niet als we de bal meenemen.
Lucy was ditmaal niet succesvol in haar speurtocht naar een nieuwe Chica of Pareja de la Semana, gelukkig hebben we nog wat voorraad. Het Happy Hour was gezellig. Wie kwam daar plotseling opdagen? Gerard Sentveld! Met drie Amerikanen, zijn vriendin Lauri (schrijf ik dat goed?) en twee vrienden, Jeff en diens aanstaande Sue. De dames hadden de Breezer (lemon & pinapple) ontdekt. Jammer genoeg hield Luchiano het tegen achten voor gezien, zelf had ik graag het vuurwerk nog even meegemaakt dat om negen uur werd afgestoken. We konden de knallen thuis in ieder geval goed horen.
Het zit er weer op. Wat ben ik nog vergeten te vertellen? Wel, na zeven jaren Aqualectra komt er een einde aan mijn detacheringsperiode aldaar. Ik ga verkassen naar UTS, op 50 meter van mijn huis. Dit houdt wel in dat Lucy voortaan Luchiano naar school mag brengen, maar dat vindt zij geen probleem. Nog een weekje afbouwen bij Aqualectra, een weekje opbouwen bij UTS en dan is het definitief. De CasaSpider heeft er zin in!
In de ChicaPoll rukt Christal gestaag op. Toch heeft zij deze week Gina nog niet van de eerste plaats kunnen verdringen. Ga kijken en breng uw stem uit, wat is er nu leuker dan stemmen voor een vrouw?
Mensen, blijf kijken onder het motto Men weet maar nooit...
Het is weer mooi geweest.
Hasta luego,
The CasaSpider.