Ja, Guten Tag allerseits!
Wij schrijven maandag 14.10.2002 ongeveer 21:29:19. Het is al vrij laat dus, maar er is dan ook wederom een forse fotoserie op komst. Waarover later meer. De update van vorige week is terug te vinden in het CasaNews History menu. Trouwe lezers weten dat het volgende programmapunt normaliter Tanja is. Wel, ik sprak haar vandaag nog op MSN, maar heb helaas geen nieuwe column mogen ontvangen. Wellicht maakt Tanja dat nog deze week goed en anders wordt het gewoon volgende week.
Woensdag kwam Cai bij ons eten. Een beetje laat kwam hij erachter dat hij ook nog twee gasten had om te entertainen, Francien en Ruth, maar die zagen we nu afgelopen zaterdag. Belangrijkste activiteit van de avond was namelijk niet het eten, maar wel het dominoën.
Toen de borden koud in de keuken stonden, kwamen de dominostenen al op tafel. En de nodige biertjes en chips uiteraard. Het werd een enerverende match, waarbij de CasaSpider aan het eind de gelukkigste was met maarliefst 13 overwinningen van de 24 spelletjes.
Het was een leuk avondje en een eerste aanzet in deze week om de dominosport tot een rage te maken. Het lijkt een beetje op klaverjassen, maar het grote voordeel is het volgende: indien men in een warm land woont, speelt men vaak buiten. Kaarten kunnen dan wegwaaien en op een tafel waar ook koude biertjes worden neergezet houden ze het niet droog. In het geval van dominostenen speelt dit alles niet. Bovendien kan men de dominostenen met grote kracht op de tafel neerkletsen, dat ziet er een stuk spectaculairder uit.
Ik was eigenlijk gewend dat vrijdag de dag is van een beetje rustig aandoen. Alles staat in het kader van de voorbereiding van het Happy Hour. Vanaf een uur of drie zijn veel medewerkers niet bereikbaar, die zijn dan druk afspraakjes aan het regelen.
Bij UTS is het helaas andere koek, op een of andere manier is de vrijdag de meest hectische dag. Toch moest ik even een paar minuten vrij maken voor een bijzondere gebeurtenis. 'Heb je al gezien hoe die auto is geparkeerd?', was de inleiding. Aan het lachje van degene die het vertelde was al duidelijk te zien dat het niet om een zomaar verkeerd geparkeerde auto ging.
Collega Sidney heeft altijd zijn digitale camera bij zich, dat kwam dus mooi uit en scheelde mij een ritje naar huis en terug. Ja, het zag er leuk uit. Een bij UTS gedetacheerde Amerikaan had zijn Toyota Camry netjes in een vak geparkeerd, maar zonder de automaat in de P-stand te zetten. Ook de handrem was niet aangetrokken. Nu wil het toeval dat het hele UTS-terrein, inclusief de parkeerplaats, een tikkeltje afloopt. Niet met het blote oog, nou ja met mijn blote ogen, waar te nemen. Wel vond ik het altijd al vreemd dat als ik mijn auto in zijn achteruit zette, hij toch een stukje vooruit ging. Dat had mij aan het denken kunnen zetten.
Wel, de Amerikaan heeft waarschijnlijk tot op de bewuste vrijdag nooit over deze kwestie nagedacht. Hij ging gewoon werken en even later stortte zijn Toyota zich van de parkeerplaats af om tegen een 4-wheel drive tot stilstand te komen.
Het zag er bijzonder komisch uit en derhalve stond iedereen ook wat te ginnegappen en te lachen. Behalve de Amerikaan dan, die was druk in touw met het autoverhuurbedrijf en de verzekering. Het was een aangename werkonderbreking.
Zaterdag organiseerden Mark & Natascha hun jaarlijkse, inmiddels traditionele Pool Party. Ter gelegenheid van hun verjaardagen vorige maand. Je hebt mooie huizen en lelijke huizen, maar het huis van Mark & Natascha is bij uitstek geschikt voor het geven van leuke feestjes. Allereerst is daar het zwembad in de tuin en ook de grote porch achter helpt mee. Iedereen vindt daar gemakkelijk zijn plaatsje.
Vanaf drie uur 's middags druppelden de gasten binnen. Er waren genoeg kinderen: Kristie & Dan, Dirk en natuurlijk Luchiano. Alle vaders doken dan ook gelijk het zwembad in, zogenaamd voor de kinderen. Verder waren ook Wilbert, Ino en de grote kindervriend Walter van de partij. Opvallend was verder dat Krijn bijzonder graag kinderen optilt.
Na het zwemmen was het tijd voor wat OH-en en enige Polartjes. Tot de honger toesloeg. Dan is daar altijd Wladek, die overigens ook wel eens van die rol afwil. Gegadigden? Frank lijkt mij ook een echt BBQ-type, plak toch maar twee jaar aan jullie verblijf op Curacao vast, zegt de Spider.
Het eten was zoals gewoonlijk uitstekend. Weet u wat ik eigenlijjk nog het allerlekkerste vond? De knoflooksaus. Man, man, wat was die lekker. Eerst op stokbrood, toen op de macaroni-salade en tenslotte op het vlees. Ik moest weten hoe die saus gemaakt was. En Natascha is een ware kokkin, zij heeft de knoflooksaus gewoon bij Centrum Supermarkt gekocht! Maar alvorens hem aan de gasten te presenteren heeft de saus wel een verrijkingsproces ondergaan. Twee voeten knoflook zijn eraan toegevoegd, dat komt de smaak wel ten goede mag ik zeggen.
Na het eten kreeg Lucy als toetje van Mark nog een Cohiba sigaar, uit Cuba meegebracht. Een ideale afsluiter van het eten. Het restant van de sigaar wordt op dit moment opgerookt en het moet gezegd, de Cohiba is een uitstekende sigaar.
Normaliter is was de CasaSpider altijd de enige fotograaf op feesten
en partijen. Dat is nu wel anders. Ino en Mark/Natascha fotograferen er
tegenwoordig lustig op los met een Canon Powershot en sinds een week of twee
beschikt collega-DBA
Wim over een Nikon Coolpix. Van Wim heb ik drie of vier foto's
overgenomen. De volledige
serie van de Pool Party is uiteraard te vinden in het Pictures
Menu. En dan hadden Wilbert, Benno en Frank hun camera's nog
thuisgelaten.
Na het roken van een halve Cohiba was het nog niet gedaan met feesten. Neen, aan de ene kant werd gedanst, uiteraard door Mark & Natascha zelf, maar ook door onze nieuwe John Travolta: Walter! Hij danste een heuse Salsa met Loes. Jammer dat Cai en Francien niet voor een show wilden zorgen. En aan de andere kant werd gedominoot. Zelf waren we onze stenen vergeten, maar Ramses had ze gelukkig bij zich. En dus konden Lucy en ik het opnemen tegen Ramses en Wilbert. Na de eerste match met 8-6 gewonnen te hebben, dolven we in de tweede het onderspit met 3-7. Mark zat te kijken en was meteen verloren, hij wilde ook. En ook Marleen wilde spelen. Ja, ik voorspel u, nog even en op ieder feest hebben wij minimaal drie domino-tafels met stenen nodig.
Ik moet hier toch even de complimenten aan Luchiano maken, het jong is pas vier, bijna vijf weliswaar, maar gedraagt zich altijd voorbeeldig. Hij gaat gewoon zijn gang, leest voor uit zijn op dit moment favoriete boek Drie kleine biggetjes, eet wat, praat wat, wij hebben er geen omkijken naar. Terwijl Lucy en ik aan het dominoën waren, wilde Luchiano nogmaals zwemmen. Het was al tien uur en er lagen wat mensen in het zwembad. Nu zijn wij best bezorgde ouders, zelfs na ettelijke Polartjes, dus wij zaten daar niet om te springen. Toen Roland aanbood om op Luchiano te letten in het zwembad gingen we toch accoord en het varken (Luchiano, niet Roland) amuseerde zich kostelijk.
Om een uur of elf was het voor ons welletjes en gingen we huiswaarts. Na een ontzettend leuke dag, waarvoor onze hartelijke dank aan Mark & Natascha. Dat het leuk was geweest toonde Luchiano de volgende dag aan, want hij wilde weer naar hun toe. En dat zegt het jong niet vaak.
Ik realiseer me dat ik al enige tijd niet over onze honden heb geschreven. Wel, vandaag moesten we voor de derde keer naar de dierenarts. Voor de tweede injecties en ontwormingspillen. Inmiddels is de hele Spider-familie minus Luchiano ervan overtuigd dat de honden maar lekker buiten moeten leven. Afgelopen week hebben ze al een gat in een spiksplinternieuwe matras gebeten, hopelijk leest de huisbaas niet mee. De honden vinden het buiten ook leuker heb ik de indruk. Verder doen ze het best goed, ze groeien flink en worden uiteindelijk zwaarder dan 25 kilo volgens de dierenarts. Binnenkort zal ik eens wat leuke foto's van onze nieuwe gezinsleden plaatsen.
Het kan echter ook zijn dat deze foto's eerst op mijn weblog te zien zijn, aangezien die site dagelijks ge-update wordt.
In de ChicaPoll ditmaal
weinig wijzigingen. Dianthe is en blijft nummer één, dus de poll kan
binnenkort de ijskast in. De laatste aanwinst is Sue-Ann, ga naar La
Chica Merengue en kies voor Chica Semana om uw stem op haar uit
te brengen.
En daarmee komt een einde aan deze update. Blijf kijken onder het inmiddels legendarische motto: Zeg nooit nooit.
Hasta luego,
The CasaSpider.