Wij schrijven maandag 28.10.2002 ongeveer 22:12:40. Het was voor de afwisseling (ironisch bedoeld, maar toch) een drukke week. Met bijvoorbeeld twee volledige fotoreportages, vraag maar eens aan Benno hoeveel tijd het kost om die foto's fatsoenlijk op het Internet te krijgen. Ik zal proberen (beloven doe ik nooit) de software die zijn leven iets gemakkelijker maakt deze week nog naar hem toe te sturen.
Tanja heeft het helaas wederom af laten weten, zij is bezig met meer persoonlijk getinte verhalen en dat vergt uiteraard meer zorgvuldigheid en dus ook tijd. Wellicht volgende week een nieuwe Tanja derhalve. De gebruikelijke links dan maar: de update van vorige week is te vinden in het CasaNews History menu. Tot zover de gebruikelijke links.
Woensdag 23 oktober bestond ons bedrijf SQL Integrator tien jaar. Toch een prestatie, zeker gezien de expansie die het bedrijf heeft doorgemaakt. Begonnen in een armoedig pandje op het haventerrein zitten wij zelf nu in een riant pand aan de Neptunusweg. Belangrijker is dat er nu ook vestigingen zijn in Brazilie, Nederland en de Verenigde Staten. Een internationale onderneming derhalve, hetgeen tot uiting komt in de visie Crossing Borders with IT.
Saillant detail is dat onze huidige direkteur Kees B. precies op 23 oktober zijn verjaardag viert, dat kan toch geen toeval zijn? Jawel, want in mijn ogen is alles toeval, dus dit ook. SQL's huisfeesttent is eigenlijk Olé Olé, maar deze gelegenheid zou te klein zijn voor het tien-jarig feest. Derhalve werd uitgeweken naar locatie Villa Maria.
Villa Maria bestaat als ik het goed heb uit twee gedeeltes, de villa en een overdekte feestruimte. In deze overdekte ruimte vond het feest plaats. Zelf hou ik wel van dit soort ruimtes, de wind waait er doorheen en dus wordt het er nooit benauwd. Wel was het een erg grote ruimte, die ondanks het voor sommigen zeer ongunstige tijdstip (woensdagavond) best gevuld werd.
Ja, zelf had ik er helemaal geen last van dat het feest op woensdagavond plaatsvond, ik had donderdag vrijgenomen. Uiteraard niet omdat ik moe zou zijn, neen, voor de verjaardag van Luchiano, waarover later meer.
Leuk was dat bovengenoemde visie Crossing Borders with IT tot uiting werd gebracht in de inrichting. Zo was er voor ieder land een buffet ingericht. Ook het bedienend personeel was conform gekleed, ook al is het mij niet zo opgevallen. Zo zijn de haringen mij bijvoorbeeld geheel ontgaan.
De oplettende lezer zal zich misschien afvragen wat wij die avond in Godsnaam met Luchiano gedaan hadden, op 24 oktober zou het varken notabene zijn verjaardag vieren. Wel, babysit Karin paste op hem, maakt u zich dus vooral geen zorgen.
In de tussentijd amuseerden wij ons best. Beetje eten, beetje drinken, beetje kletsen, beetje dansen en de tijd vliegt om. Eén gek ding moet ik toch vermelden. Ik was in de veronderstelling dat er geen eten op het feest zou zijn, en dus hadden wij al gegeten. Toen de buffetten opengingen hebben we, nou ja, vooral ik, toch wat bijgesnackt. Maar toen wij om een uur of half een het feest verlieten, hadden we allebei een ontzettende trek. En wel in lomitu ku batata (ossenhaas met patat) van Nancy natuurlijk. Thuis hadden we wel wat soep, maar wij wilden Nancy. En het was een succes.
En dat was de SQL Party ook wat mij betreft. Later hoorde ik nog van Ino dat het dak van Villa Maria eraf was geregend, jammer dat we dat niet meer hebben meegemaakt. Had vast een mooie foto opgeleverd. Nu moet u het doen met de SQL 10 Jaar Fotoserie, die ook te vinden is in het Pictures Menu.
Ondanks mijn vrije dag moest ik er toch vroeg uit. Luchiano was jarig en moest nog naar school ook. En het regende dat het goot. Lucy was solidair en ging ook mee. Pas om negen uur waren we terug en we zijn snel nog wat gaan slapen.
's Middags moesten we wederom aan de bak, er moest nog een kado voor Luchiano worden uitgezocht. Om de een of andere reden heeft het jong er helemaal geen vertrouwen in dat wij een leuk kado voor hem uitzoeken en daarom wilde hij persé mee. Ikzelf had dat liever niet, want hij heeft een nogal dure smaak en ik geen geld.
Ditmaal kwamen we er gezamenlijk goed uit, het kado werd een orgel met microfoon. We waren er allemaal enthousiast over en tot dusverre, vier dagen na de verjaardag, is Luchiano dat nog steeds. Het enige jammere is de combinatie van het feit dat de volumeknop het niet doet, maar dat die wel op zijn hardst is afgeregeld. Volgend jaar krijgt hij een koptelefoon.
Het lijkt wel of er geen eind aan komt, aan die feesten. Zaterdag waren het Benno & Noelle die (terecht!) meenden een Pool Party te moeten organiseren.
Ik geloof dat wij de eerste echte gasten waren, de ouders van Igor bewonen immers het appartement van de gastheer en -vrouw, dus die tellen niet. Luchiano wilde meteen het zwembad in en dus moest ik ook. Wat een zwembad! Al snel loopt het af naar tweeëneenhalve meter diepte, ja Aqualectra is blij met zulke grootverbruikers.
Er dreef ook nog eens allerlei kinderspeelgoed in het water, dus de kinderen en Walter amuseerden zich kostelijk. Ook Frank H. had een zeer interessant gesprek met Barbie. Naderhand wilde hij echter niet meer met haar op de foto. Ha! Zeker bang dat Elly erachter zou komen.
Aanvankelijk waren de honden Grandi en Chikitu wat nerveus aan het blaffen. Later bleek dat zij het hadden voorzien op het opblaasbare speelgoed. Het werd steeds drukker en er ontstond een ietwat uitgelaten sfeertje, maar ja, wat wil men met het eeuwige kind Richard V. in de gelederen.
Ik weet niet meer hoe laat, maar op zeker moment ging de barbecue toch aan. En wat schetste Casa's verbazing dat niet Wladek erachter ging staan, maar Benno zelf, geassisteerd door Ino. Zou Wladek daadwerkelijk aan het afbouwen zijn? Laten wij hopen dat het een eenmalige bevlieging was.
Toen de duisternis reeds was ingevallen deed de duikclub van Noelle zijn/haar intreding. Getooid met flippers en duikbrillen namen zij bezit van het zwembad. Het was een kort en hevig bezoek. Sommige duikschoolmedewerkers bleven hangen, een daarvan was een sympathieke Duitse uit München waar de Spider nog een tijdje Duits mee heeft gesproken. Lange tijd Casa's tweede taal, maar inmiddels toch door het Spaans verdrongen, zo word ik steeds weer op de feiten gedrukt dat als er nieuwe dingen in het geheugen moeten worden opgeslagen, er eerst een hoop oude dingen uit moeten verdwijnen.
Het was een relaxed feest, met de juiste mensen, het juiste eten, de juiste muziek, u kent dat wel. En tot overmaat van geluk had Wilbert zijn dominosteentjes (ze waren ietwat aan de dunne kant) meegenomen, zodat Lucy en de Spider een partijtje tegen Wilbert en Ramses konden spelen. Ik ben nog ver verwijderd van Ramses' en Lucy's nivo, toch geloof ik dat Wilbert en ik het spelletje steeds beter in de smiezen krijgen. Ramses weet onze overwinning aan het feit dat Lucy en ik getrouwd zijn, vreemd genoeg werd hij niet razend enthousiast toen wij voorstelden dat hij en Wilbert dan ook maar snel moesten trouwen. Maar ja, wat wil je ook als je een vriendin als Marleen hebt.
Over Luchiano natuurlijk geen kwaad woord, hij gedroeg zich voorbeeldig als altijd. Wel wilde hij om half elf naar huis, niet om te slapen, maar om ons zojuist gekochte nieuwe bingo-spel te spelen. Sinds het varken vijf jaar oud is wil hij niet voor elf uur naar bed, waar moet dit heen?
Het was tijd om te gaan en afscheid te nemen van de voortreffelijke gastheer en -vrouw. De volledige Pool Party Fotoserie is te vinden in het Pictures Menu.
Opvallend item waren voor het overige de Spelletjes. Donderdag hebben we een Monopoly-spel gekocht en zaterdag nog een heel eenvoudig Bingo-spel. Dat gecombineerd met het dominoën mag de CasaSpider toch wel stellen dat er veel gespeeld is deze week. Gelukkig houdt de hele Spider-family van spelletjes, dat scheelt. Hopelijk houdt mijn zus Pascale die binnenkort met haar man Luc naar Curacao komt daar ook van. Dat wordt weer Boerenbridgen!
Voorts zitten we midden in de regentijd. Dat is wat minder. Zaterdag, vier dagen na in ontvangst, meende de Spider reeds zijn nieuwe auto te moeten wassen, in de wasstraat vanzelfsprekend. In de regentijd heeft wassen echter beroerd weinig zin, binnen twee dagen was de auto alweer bedekt met een laag modder. De Toyota schenkt ons wel nog steeds veel plezier, behalve de Moon-/Sunroof doet met name de CD-speler dat. Vooral de live-CD van Kassav klinkt als een klok en doet me terugdenken aan het jaar 1997, toen ik vier maanden in Nederland (Amsterdam) werkte en iedere dag met die CD van Utrecht naar Amsterdam en v.v. reed.
Op
dit moment is Ilsa onze Chica
de la Semana. Tot nu toe heeft zij slechts nul stemmen vergaard, volgens
mij geheel ten onrechte. Deze dame is mij al een paar keer opgevallen bij Happy
Hours en zij heeft echt stijl. Volgende week is haar dochter aan de beurt, ook
geen verkeerd type overigens.
Een volledige ranglijst kunt u overigens vinden in de ChicaPoll.
Het is laat genoeg, vandaag is de update mede tot stand gekomen dankzij Cacique Rum uit Venezuela, waar op dit moment genoeg problemen zijn en Celine Dion, ja hoe is het mogelijk, maar zij zorgde voor de muziek. Wanneer zal zij als tegenprestatie het Feyenoord-lied op CD zetten?
Hasta luego,
The CasaSpider.