Ja, Guten Tag allerseits!
Wij schrijven maandag 11.11.2002 ongeveer 20:34:44. Inmiddels is het troiuwens al weer wat later, want ik ben niet echt in een schrijfbui vanavond. Op dit moment zit ik meer in de research-sferen, een mooi woord voor een beetje surfen op het web. Eigenlijk heb ik mijzelf voorgenomen om eerst te updaten, daarna mag ik dan als beloning nog wat surfen. Het is net als dat ik vroeger (pré-Lucy-tijdperk) thuis kwam met de boodschappen. Als daar een zak chips bijzat, dan nam ik mij voor om eerst te koken en dan later als beloning de chips op te eten. Vaak ging dat goed, maar soms legden de chips al snel het loodje. En nu ben ik dus aan het surfen.
Toch maar even de gebruikelijke links. De update van vorige week is wederom te vinden in het CasaNews History menu en ik kan u reeds verklappen dat dat volgende week ook het geval zal zijn. Ja, ik had u al gewaarschuwd dat ik vanavond niet in zo'n schrijfbui ben...
Wie ook niet in zo'n schrijfbui is, dat is Tanja. Jammer, maar helaas. Nu ben ik iemand die altijd overal het positieve in probeert te zien en u vraagt zich zeker af: 'Wat voor positiefs kan de CasaSpider hier nu weer in zien?'. Nou, ik vond Tanja' s laatste verhaal erg goed en dus vind ik het niet zo erg dat het nog een weekje blijft staan, alvorens in de archieven te verdwijnen. Maar volgende week wel weer een nieuw verhaal, hè Tanja?
Zal ik u eens vertellen wat nòg erger is dan geen zin hebben om te schrijven? Dat is als je ergens over moet schrijven waar je al eens over geschreven hebt. Nu kan ik natuurlijk heel laf linken naar de post in mijn weblog m.b.t. Willem, dus dat doe ik dan ook.
Maar zo gemakkelijk maak ik het mijzelf niet. Het was een gedenkwaardige avond vorige week dinsdag. Zeker gezien het feit dat de drie vrouwelijke medecursisten best serieus en netjes zijn. Degene die tot nu toe het meest afwijkende gedrag vertoonde is Bert, maar die was er afgelopen dinsdag niet. Nu wilde het toeval dat Willem, die voor het eerst aanwezig was op de cursus, precies op de stoel van Bert ging zitten. Dus het kan ook nog aan de stoel liggen.
Eigenlijk was ik van plan om morgenavond mijn camera mee te nemen en wat mpeg-jes te schieten van Willem. Nu komen precies morgen mijn zus Pascale en haar man Luc op Curacao aan om vakantie te vieren. De Spaanse les gaat er bij inschieten, leiste esto Paloma?. Voor de foto's van Willem moet u dus nog een weekje geduld hebben.
Donderdag kreeg Luchiano bezoek. En wel van de kinderen van Karin. Aanvankelijk zouden alleen Tirso en Kyara komen, maar Sebastian keek een beetje ongelukkig toen zijn moeder hem zei dat ze naar huis gingen. Lucy zei toen snel dat Sebastian ook mocht blijven.
Ik moest gelukkig werken, maar het schijnt dat alles goed verlopen is. Het is hier toch een beetje anders dan in Nederland. Daar (in Nederland) gaan de kinderen na school gewoon buiten spelen, op een voetbalveldje of een pleintje. Dat hebben we hier niet zo. Bovendien loopt er eigenlijk geen normaal mens over straat, alles gaat met de auto. Hierdoor moeten er afspraken gemaakt worden omtrent het spelen bij andere kinderen en het object (kind) dient gehaald en gebracht te worden. Gevolg is dat er minder samen wordt gespeeld dan ik mij uit mijn eigen jeugd herinner.
Het voordeel hiervan is dan weer dat Luchiano des te blijer is als het gebeurt.
Vrijdag zat ik even de statistieken van de diverse websites te bekijken. Het viel mij op dat het CasaSpider Weblog aanzienlijk drukker werd bezocht dan te doen gebruikelijk. Uit de zogenaamde referrer-data bleek dat de overgrote meerderheid der bezoekers van Heftklammern kwam.
Jacco de Boer, de man achter Heftklammern, plaatste een foto van een der Chica's de la Semana, Shadya. De CasaSpider moest wel even lachen om het onderschrift:
Zo stuitte ik gisteren op het prima log Casaspider en kwam er al snel achter waarom deze man op Curaçao verblijft. Hij heeft zich namelijk ten doel gesteld alle mooie dames van het eiland encyclopedisch vast te leggen op de gevoelige plaat. Een nobelprijs waard medunkt. Doe er uw voordeel mee, het wordt bar weer dit weekend.
De bezoekersaantallen stegen aanzienlijk. De pagina met encyclopedisch vastgelegde dames is die dag maarliefst door 266 personen bezocht. En terecht natuurlijk. Leuke site trouwens, die Heftklammern.
Feitelijk oud nieuws, maar voor sommigen onder u vast nog onbekend is het Dagboek van Lesley & Sanne. Het is overigens nog maar de vraag of deze link werkt. Voor de niet-ingewijden, de twee Utrechtse studentes Lesley en Sanne hielden samen een dagboek bij, dat gefocussed was op de mannen waarmee zij in aanraking kwamen. Deze mannen worden uitgebreid besproken en geëvalueerd in het dagboek van de dames.
Iemand, waarschijnlijk een mannelijke medestudent, heeft dit dagboek even geleend, ingescanned en op Internet gezet. In het begin was het niet helemaal duidelijk of het een hoax betrof of dat het echt was. Inmiddels is wel duidelijk dat Lesley & Sanne echt bestaan, zij zijn namelijk ondergedoken. Bovendien is een aantal advocaten ingezet, die het web afstruinen naar exemplaren van het dagboek en de Web-Administrator met diverse dreigementen manen om het snel te verwijderen.
Gevolg daarvan is uiteraard dat iedereen een exemplaar probeert te bemachtigen. Zelf heb ik gisteren een zip-file gedownload. Ik vond het geen schokkend dagboek, had er meer van verwacht. Ene Sander, die het in zijn hoofd heeft gehaald om vanuit zijn vakantie-adres een ansichtkaart aan Lesley te sturen, wordt in het dagboek door Sanne als volgt omschreven:
DIT KAN DUS NIET
Wat haalt die Mongool zich in zijn hoofd! Zijn jullie
getrouwd ofzo? Mijn God ik zou er bang van worden!
Brrrrr laat de bindingsangst maar komen... oh oh oh waar moet dit heen. Tsja ik
weet het ook niet meer hoor zullen we maar zeggen.
Sannuh.
Uche Uche prrroesstroggelderoggel.
Stikbenauwdlaatmegaanikhebluchtnodigucheucheucheprrroest.
BRAAAAAAAAAAK
En de arme jongen schreef echt niets meer dat dat het leuk is in Barcelona,
dat hij aan de Tapas zit met een flesje Rosé tussen de 'locals'... Fantastisch.
Zoen, Sander.
Arme jongen... Wel een leuk discussie-item, of men afgezien van ethische zaken mensen kan of moet verbieden het dagboek op het web te zetten.
Voor zaterdag waren wij uitgenodigd door en bij Cai om te eten en te dominoën. En niet alleen wij, neen, er waren ook nog Mark & Natascha, Otty & Charlotte en Ike & Greg. Goed voor twee tafels dominoën.
Cai had het eten goed verzorgd laten verzorgen door Bezorgchinees Rose
Garden. Meteen na het eten begon het sportieve gedeelte. Gelukkig beschikt
Cai ook over een grote hoeveelheid kindervideo's (zonder clowns), zodat we
Luchiano in zijn slaapkamer konden parkeren met The Sleeping Beauty.
Lucy en ik namen het op tegen Cai en Mark. Dat was dan ook de fanatiekste tafel, de anderen kletsten eerst nog wat. Daardoor konden wij gebruik maken van de professionele dominostenen. Natascha zou ook meespelen, maar door het oneven aantal bood zij aan om de zaak eens aan te kijken en ondertussen voor de aanvoer van bier te zorgen.
Tevens heeft zij alle foto's gemaakt, dus als er iemand nuttig bezig was die avond, dan was het Natascha wel. Er is die avond niet van tafel gewisseld, derhalve hebben we niet meer met de overige gasten gepraat. Dat gebeurde nog wel tijdens het eten. Otty en Charlotte kende ik nog niet. Zij hebben enige jaren geleden op Curacao gewoond, maar zijn nu enigszins tegen hun zin in Nederland. Grappig is dat Charlotte nog aan de wieg heeft gestaan van www.nu.nl.
Over de wedstrijd. Met name Mark en ik moesten onze aandacht er goed bijhouden. Cai en Lucy zijn duidelijk meer ervaren in de domino-sport. De strijd ging gelijk op, de eerste partij wonnen Lucy en ik met 10-7, de tweede ging naar gastheer Cai en Mark met 6-11.
Na die laatste pot waren we allemaal een beetje moe, wat niet zo vreemd is, het betreft hier wel topsport. Een geslaagd avondje derhalve. Wat mij betreft is het een goed idee om Cai's huis om te dopen tot Domino Palace.
Wat gebeurde er verder in de afgelopen week? De honden gedragen zich steeds iets beter. 's Nachts zijn ze buiten. Scooby Doo is de bangere van de twee, dat uit zich onder anderen in veel blaffen. Overdag vind ik dat niet zo erg, want dan ben ik aan het werk. 's Nachts is het toch minder. Op een bepaald moment hield ik het niet meer uit. Ik stond op, ging naar buiten, pakte Scooby op en gooide hem in de badkamer. Dit hielp niet echt, want Scooby bleef blaffen en Spider begon nu te janken, waar zijn broertje was. Dus heb ik even later Spider ook maar in de badkamer gezet.
De afgelopen weken regent het nogal frequent en hard. Gelukkig gebeurt ook dit vooral 's nachts. De huizen op Curacao zijn over het algemeen minder tegen regen gewapend dan in Nederland. Op zeker moment werd ik wakker door druppels in mijn gezicht. Ze leken van alle kanten te komen. Toen ik de plafond-ventilator had uitgezet, bleek het water alleen nog maar uit de lamp te komen sijpelen. De volgende dag heb ik de huisbaas gebeld en morgen komt er iemand naar het dak kijken.
Zaterdagochtend zat ik lekker te ontbijten, boterhammen met kaas en ui uit de oven, kopje koffie erbij, u kent dat wel. Daar ging de telefoon, het was UTS, de telefoonmaatschappij, dus dat kwam goed uit. Er waren problemen en de CasaSpider mocht zich snel douchen en aankleden om even later poolshoogte te gaan nemen. Gelukkig was ik bijna twee uur later alweer thuis.
Zaterdag was het geen weer om naar het strand te
gaan, zondag
zag het er aanvankelijk slecht uit, maar we konden toch gaan. Dat was ook
dringend nodig, want de Chica's
de la Semana waren op. Ik ging dus met Luchiano zwemmen en Lucy liep
rond te speuren naar nieuwe aanvoer. Ze had echter pech, alle dames zeiden 'Neen'
tegen haar. Kan gebeuren. Bij het Happy Hour kwamen we de net jarig geworden
Kitty en de bijna jarige Ed tegen. Ed beklaagde zich er terecht over dat hij
enige maanden geleden door de Spider 'Mr. X' was genoemd. Zal niet meer gebeuren,
Ed! Jammer dat een oude traditie niet meer in ere is, namelijk dat Kitty en de
CasaSpider altijd een avondje samen uit eten gingen en daarna doorzakken. Wie
weet een volgende keer, Kitty?
Vandaag ging Lucy trouwens met Luchiano naar Otrabanda om zijn haren te laten knippen. Ze kwamen in een kapsalon terecht, waar toevalligerwijs een zeer bijzondere dame werkt. Lucy heeft haar al tweemaal proberen te strikken als Chica, tevergeefs. Dit meisje is een opvallende verschijning, niet in het minst door haar grote borsten. Nu is de CasaSpider niet iemand die wild wordt van grote borsten, maar in haar geval ligt dat toch anders. Het is haar hele uitstraling die het hem doet, ze draagt vaak een hoedje, de juiste kleding en dan natuurlijk die wippende borsten. Als zij langsloopt, is ze zich er terdege van bewust dat iedereen naar haar kijkt. Lucy weet dat de CasaSpider haar wel leuk vindt, dus dat zei ze ook tegen haar. Zij was echter in het geheel niet in de CasaSpider geïnteresseerd, want ze wil alleen miljonairs. Deze dame is overigens ook afkomstig uit de Dominicaanse Republiek en vandaag heeft zij toegezegd als Chica de la Semana te willen poseren. Er staat ons nog wat te wachten, de ChicaPoll zal op haar grondvesten schudden!
Last but not least komen morgen zoals reeds vermeld Casa's zus Pascale en haar man Luc aan, om drie uur 's middags. Ik heb de middag maar vrijgenomen en woensdag de hele dag. Hopelijk werkt UTS mee. De Spider-family verheugt zich al op hun komst. Temeer daar ik er toch wel vanuit kan gaan dat zowel Luc als Pascale volgende week een gaststukje presenteren!
Het is weer mooi geweest. Blijf kijken onder het bekende motto (welke ook alweer?).
Hasta luego,
The CasaSpider.