Ja, Guten Tag allerseits!
Wij schrijven maandag 02.12.2002 ongeveer 20:43:38. De laatste update dateert van afgelopen woensdag, dientengevolge is deze een korte. Da's logisch.
Daarentegen is de update van vorige week langer dan gebruikelijk en toch gewoon te vinden in het CasaNews History menu. Wel even wennen, al die kleine veranderingen.
Waar de CasaSpider niet aan wil wennen, is de huidige lage update-frequentie van huiscolumniste Tanja. Het is de hoogste tijd voor een nieuw verhaal, ik bedoel een uitnodiging voor een verjaardagsfeest, daar kun je één keer mee wegkomen, maar dan moet er toch geschreven worden.
De afgelopen dagen heb ik wat Bachata-muziek gedownload m.b.v. het programma WinMX. Een soort Kazaa, maar dan zonder spy-ware en andere nadelige gevolgen. Zeggen ze. Tevens heb ik de beschikking over vijf Frank Zappa albums, maar daar gaat het nu niet over.
Een CasaSpider update doet men ik niet zomaar, dat mag inmiddels wel bekend
worden verondersteld. Eerst moet de juiste stemming geschapen worden. Vandaag
gebeurt dat met bier van Polar en
Ivory sigaren van De Olifant. Hmm, het
postmeisje van Aqualectra heet ook Ivory en die vond ik een paar jaar geleden
wel leuk, maar de sigaren zijn ook niet te versmaden.
En dan natuurlijk de muziek. De playlist bestaat op dit moment uit La Vaca van La Banda Chula, songs van Anthony Santos, Raulin èn... vanzelfsprekend de geweldige Feyenoord-liederen Hand in Hand en hèt Feyenoord-lied van Lee Towers. Een briljante combinatie, al zeg ik het zelf, want Lucy vindt het ook.
Donderdagavond hadden we (SQL Integrator) sinds lange tijd een Technical Meeting in het Avila Beach Hotel. Ik was wat aan de late kant, want ik moest nog snel een Hot & Spicy combo halen bij KFC voor Lucy. Dat is niet zo ver, maar om vijf uur is het een drukte van belang op de rotonde van Saliña en daar moest ik dus twee keer overheen.
Lucy had haar hete kip, ik was nog net op tijd om een met krabsalade belegd broodje te bemachtigen. De vergadering stond met name in het teken van het afscheid van Wim Jans, mijn ex-collega DBA. Overigens is Wim gisterenavond daadwerkelijk richting Belgie vertrokken en vanmorgen zeker en vast heelhuids aangekomen. Dat lezen we nog wel.
Na de vergadering spoedt eenieder zich naar de bar en stijgt de stemming in een snel tempo. De serveersters bij Avila Beach wisselen steeds. Ditmaal was Daphne aan de beurt en dat vonden wij niet erg. Als ik het me goed herinner is Daphne net terug uit Nederland en daar is zij blij mee.
Captains of Industry Steven Martina en Andre Fruitman verdrongen zich om met Daphne op de foto te mogen. Even een klein intermezzo. In de weblogwereld schrijft een zekere Walter (Vandenb.com). Zijn stukjes worden door sommige andere webloggers als ietwat hoogdravend betiteld. Op een bepaald moment beschreef deze Walter enige malen in zijn stukjes dat er een Reiger voorbijvloog. Dit werd langzaam maar zeker een running gag in de posts van zijn criticasters, met als kopman Nico Dijkshoorn.
Wij hebben ook een Walter. Deze staat wat meer met beide benen op de grond, reigers boeien hem niet, (jonge) meisjes wel. Langzaam rukte hij op en voor Steven Martina het in de gaten had, stond daar Walter pront aan Daphne's zijde.
Het was gezellig en om iets voor elven stelde Wim voor om nog even naar Blues te gaan. Blues is een bar op de pier van het Avila Beach Hotel en met name op donderdagavond erg gezellig. Ik belde snel naar Lucy om te vragen of ik mocht. Ja, dan kan men een CasaSpider zijn, maar vijf minuten later zat ik dus thuis.
Ach, de volgende dag was ik daar wel blij mee. Wim had het duidelijk moeilijker...
Kleine jongens worden groot en Luchiano is daar geen uitzondering op. Zaterdag kreeg het fietsvirus hem te pakken. Luchiano heeft al lange tijd een kinderfietsje met steunwielen. Zaterdag gingen die steuntjes eraf.
Ik had de eer om met het jong door de straat te fietsen. Dat ging nog niet echt goed, alle begin is moeilijk tenslotte. Voor mij was het ook niet eenvoudig, dat ge-ren op straat put aardig uit. Toen Luchiano om een glaasje water vroeg, greep ik de gelegenheid met beide handen aan om een einde aan deze eerste oefening te maken.
Zondag volgde sessie twee, het ging al iets beter, maar het kon nog niet echt fietsen genoemd worden. Maandag (vandaag dus) ging Lucy met het jong in de weer en wat bleek? Ineens had hij de slag te pakken en kon fietsen! Drie keer een half uurtje oefenen, ik kan mij niet herinneren dat ik de fietskunst zo snel onder de knie heb gekregen. Complimenten!
Ik realiseer mij dat ik de laatste tijd niet zoveel heb geschreven over Scooby Doo, Spider en de Toyota (met moon-/sunroof). Om met laatstgenoemde te beginnen, een heerlijke auto. Een hele vooruitgang ten opzichte van zijn voorganger Golf 3, de Suzuki Baleno even niet meegerekend.
Hoogtepunten van de auto zijn de CD-speler en de moon-/sunroof. Alhoewel het nu wel erg hard in mijn linkeroor waait als ik met mijn ramen en schuifdak open de Julianabrug afraas. Men hoort mij daar echter niet over klagen. Wel is het zo dat een grijze auto langer schoon lijkt dan een donkerblauwe, zeker in de regentijd. Nou ja, als de Toyota weer net gewassen is, kunnen we het verschil tenminste goed zien.
De honden doen het goed en groeien hard. Ze hebben hun eerste inentingen-cyclus achter de rug en zien er gezond uit. Sinds de overgang van het (goedkope) Trailblazer-voer naar het dure Pedigree poepen ze ook beduidend minder. Dat is vooral leuk voor de man die onze 'tuin' bijhoudt.
Het hebben van twee honden maakt het wel een stuk moeilijker om ze iets te leren. Eén hond is helemaal op zijn baas gefocussed, ja hij moet wel. Als ik Scooby aanhaal komt Spider er meteen aangerend en springt bovenop Scooby. Ze vechten om aandacht en gunnen elkaar niks. Toch denk ik dat het voor de honden een stuk leuker is dat ze elkaar hebben om mee te spelen. Dat houdt ze actief.
Zaterdag wilde Lucy het Casino met een bezoek verblijden. In de tussentijd mocht ik boodschappen doen samen met Luchiano. Na de boodschappen hadden we nog wat tijd over en vond ik het een goed idee om met de kleine man even naar Pleincafé Wilhelmina te gaan.
Luchiano nam zijn speelkaarten mee en we zochten een leuk tafeltje uit. Al snel stond er een Hoegaarden Grand Cru naast me en gingen Luchiano en ik kaarten. We zaten er heerlijk, zeker toen de tweede Hoegaarden aangerukt werd. Het varken vond het ook leuk, want hij won met kaarten.
Na ruim een uur was het gedaan met de pret en moesten we Lucy ophalen. Volgende week gaat zij gewoon weer met ons mee.
Tja, Belgische Bieren... De CasaSpider zal Wim nog missen, ook al heeft deze er af en toe voor gezorgd dat de voorraad Belgisch Bier op het eiland uitverkocht was. Van de andere kant was Wim ook weer zo onbaatzuchtig om supermarkt Vreugdenhil te tippen, waar de Leffe en Westmalle Dubbel voor een schappelijke prijs te koop staat. Als ze het tenminste hebben.
Zondag kwam Wim, die ook mijn buurman was, afscheid nemen. Plechtig overhandigde hij mij een Duvel-speldje met de woorden: 'Ik geef u dit speldje, zodat u de eer van het Belgisch Bier hooghoudt op Curacao'.
Maak
je geen zorgen, Wim, zowel de Spider als Lucy zullen regelmatig deze medicijn
innemen. Even een bruggetje bouwen, potentiele Bachata-liefhebbers adviseer ik
het nummer Dame Corezon van Raulin Rodriguez te downloaden, zeker
als men wat gedronken heeft, bijvoorbeeld Belgisch Bier.
Casa is een liefhebber van Dominicaanse muziek, dat mag duidelijk zijn. Maar ook de Dominicaanse vrouw vertoeft in de Holland Casino Eredivisie, wat een naam trouwens.
Neem bijvoorbeeld Chica de la Semana Alina, die zo mijn persoonlijke top-drie binnenstormt. Vanmorgen zag ik een hoop bezoekers op het CasaSpider Weblog binnenkomen via Heftklammern. En ja hoor, Jacco wilde de week goed beginnen en plaatste een foto van Alina. Ook in Nederland hebben sommige mensen smaak.
Met de ChicaPoll wordt (volgens mij) lustig gefraudeerd, men gaat zijn gang maar. Dianthe is reeds uitverkoren tot Chica del Año. Binnenkort mag zij haar prijs (etentje met de CasaSpider?) tegemoet zien. Blijf echter stemmen, bijvoorbeeld op Alina.
Misschien heeft u reeds gemerkt dat de Spider in een veranderingsgezinde bui is. Vaak eindig ik met hetzelfde motto: Zeg nooit nooit. Voordat u denkt dat Casa geen andere motto's heeft, zal ik er hier nog een deponeren: Alles is tijdelijk! Een motto dat ingegeven is door mijn werk in de automatisering. Als DBA heeft men een beheersfunctie. In deze functie moet men zich vaak wat conservatief opstellen, zeker ten opzichte van ontwikkelaars. Ontwikkelaars hebben vaak te lijden onder tijdsdruk en komen op het allerlaatst bij de DBA aankloppen om zaken in productie te nemen. Dan ziet de DBA voor het eerst wat voor dingen er bedacht zijn. Zaken die beheerstechnisch vaak bijzonder onhandig zijn. Als de DBA vervolgens zijn veto uitspreekt, luidt het verweer in veel gevallen: 'Het is maar tijdelijk...'
Ja, zo lust ik er nog wel een en dus antwoord ik dan steevast met mijn motto: 'Alles is tijdelijk! Jij ook!' Vervolgens gaan we in dialoog en moeten beide partijen wat water in de wijn doen.
Affijn, blijf kijken, ditmaal wederom onder het motto: Zeg nooit nooit!
Hasta luego,
The CasaSpider.