Ja, Guten Tag allerseits!
Update #01, 06.03.2003 / 13:01:25
Zo ziet u het maar, soms, heel soms werkt mijn motto Zeg nooit nooit
echt!
Dinsdagavond werd het Curacaose Carnaval afgesloten met de Marcha di Despedida.
Wachten tot aanstaande maandag kan eigenlijk niet, Carnaval is typisch een feest van het
nu.
Eigenlijk ben ik dus al te laat.
Voor
Lucy en de CasaSpider was de Marcha di Despedida een groot succes. Voor Krijn
trouwens ook, die vermaakte zich weer prima met de nietsvermoedende
optochtdeelnemers.
Zoals gebruikelijk ziet de optocht er in het donker nog mooier uit dan overdag. Ook de sfeer is uitbundiger, hetgeen waarschijnlijk te verklaren is doordat het 's avonds een stuk koeler is.
Behalve dansen, drinken, kijken en luisteren heeft de Spider zich van zijn taak gekweten. Een taak die bestond uit het maken van foto's. Op het web staan nu 48 foto's van zondag en 55 van dinsdagavond.
 | Gran Marcha zondag 02.03.2003 |
| Despedida dinsdag 04.03.2003 |
Toen de laatste deelnemers voorbij waren, met daarachteraan een swingende menigte op weg naar de verbranding van Koning Momo, hielden wij het voor gezien. We moesten nog een heel stuk naar boven lopen, waar de auto geparkeerd stond. Wel hebben we nog even Lomitu ku batata gehaald bij Naomi Snack, Nancy was waarschijnlijk zelf aan het carnavallen. Om kwart voor één mocht de babysit naar huis. 2003 was een van mijn leukste Carnavalsjaren!
Wij schrijven maandag 03.03.2003 ongeveer 20:04:10. Een vreemd dagje vandaag, de Spider heeft wat pijn in zijn rug, van de andere kant was hij wel vrij net zoals heel Curacao trouwens. Carnavals Maandag is een officiële vrije dag hier, eerlijk geruild tegen Tweede Pinksterdag. We zijn naar het strand geweest. Bijna konden we daarna ons huis niet meer bereiken, de weg langs het oude Princess Beach was afgezet in verband met de afscheidsoptocht van het Kindercarnaval.
Na al deze vreemde zaken is het tijd voor de gebruikelijke links: de update van vorige week is te vinden in het CasaNews History menu. Tot zover de gebruikelijke links. Tot zover ook Tanja, helaas heeft zij het wederom laten afweten. Duizenden mensen blijven derhalve in spanning omtrent haar overgang van Randy naar Dwayne. Hopelijk kan de favoriete huiscolumniste zich er deze week toe zetten weer een column af te leveren.
Drie maart is als men het in cijfers opschrijft een mooie datum en dit jaar is hij op zijn mooist: 03.03.03, het was een ideale huwelijksdatum geweest voor een of ander Koninklijk paar. Op 03.03.03 werd Casa's moeder maarliefst 68 jaar, van Harte Gefeliciteerd Ma!
Vorige week schreef ik, nou ja eigenlijk schreef hij het zelf, over Lahrn's sportongelukje waarbij zijn achillespees afscheurde. Op dat moment was nog geen foto beschikbaar, maar inmiddels heeft Lahrn mij er twee toegestuurd.
Wat valt allemaal op bij deze foto? Mij viel op dat Lahrn ondanks zijn pech nog gewoon lacht, maar ja dat is eigenlijk ook normaal voor deze ras-optimist. Ten tweede viel mij op dat met name Andre (midden) erg warm gekleed is en Lahrn erg zomers. Tom (links) vreesde waarschijnlijk het ergste en ging alvast in stemmig zwart op ziekenbezoek. Tenslotte kijkt Lahrn's baby vol verwondering naar Andre, maar dat verbaast anderen weer helemaal niet.
Lahrn, nogmaals beterschap en houd ons op de hoogte van het herstel. Curacao leeft met je mee, met name in deze Carnavalstijd!
Over Carnaval gesproken. Luchiano's school Chispita vierde dit feest vrijdag. Alle kinderen moesten/mochten als piraat verschijnen. De meeste moeders hebben hier veel werk van gemaakt.
Luchiano was helemaal verrukt van zijn outfit. Slechts twee dingen ontbraken achteraf, de haak voor aan zijn hand en een zwaard.
Verkleedpartijen bij kleine kinderen leveren vaak mooie foto's op. Zo deed bovenstaande foto mij denken aan Prince, qua pose dan. Ook van Kyara (Karin) en Max (Herman) zijn foto's gemaakt, met een beetje geluk worden ze deze week nog gemaild.
Volgens sommigen klaag ik vaak over hem, maar dat is helemaal niet waar. Yves Cooper is gewoon een markante persoonlijkheid die ik nog wel eens vergelijk met de legendarische Don Quichotte. Men kan het slechter treffen als men vergeleken wordt! Overigens is hij ook goed te vergelijken met Emile Ratelband.
Ik ga niet nogmaals de gehele Roadwatch geschiedenis hier herhalen, belangrijkste is dat Yves' levenswerk, de Curacao Roadwatch, nooit van de grond gekomen is.
De verpersoonlijking van de eigenwijsheid, Yves Cooper, richt nu zijn pijlen op minister van Justitie Ribeiro. Deze doet zijns inziens te weinig aan de verkeersveiligheid op Curacao. De beste oplossing zou natuurlijk zijn het installeren van Curacao Roadwatch. Maar als dat niet gebeurt, dient de minister er streng op toe te zien dat motorrijders een helm dragen.
Het kan Yves niets schelen dat de motorrijder in deze ook een verantwoordelijkheid heeft. Hij vergelijkt het met iemand die een snack bezoekt, waarvan bekend is dat er bedorven voedsel wordt verkocht. Ondanks dat die persoon dat risico willens en wetens wenst te nemen is er toch de GGD die de snack onverbiddelijk sluit. Tja.
Nu heeft Yves Cooper aangekondigd dat hij na het volgende verkeersongeluk met dodelijke afloop zich van de Julianabrug zal storten. Volgens Henk Rook (pop-up alert!) is de Julianabrug 56 meter hoog. Toen minister Ribeiro dit dreigement ter ore kwam was zijn laconieke reactie: 'Misschien is dat wel de beste oplossing'. Hierop ontstak Yves wederom in woede en zei dat als hij daadwerkelijk zelfmoord zou plegen, dat het einde van Ribeiro's carrière betekende.
Een gezellige boel, laten we hopen dat het verkeer zich kalm houdt.
Zondag 2 maart was de Carnavalsdag. Hoogtepunt is de Gran Marcha, de optocht. Ach, eigenlijk valt er niet veel over te schrijven, men moet er gewoon bij zijn. Op zondagmiddag is het strand altijd verleidelijk en staat men niet te springen om zich in het feestgewoel te storten.
Maar dan denkt de CasaSpider heel nuchter: 'Naar het strand kunnen we iedere week, Carnaval is maar eens per jaar'. Bovendien is het een goede gelegenheid om mooie foto's te maken. We dachten ook Luchiano een plezier te doen door naar de optocht te gaan, maar hier kwamen we bedrogen uit.
Wij parkeren de auto altijd een stukje na de Julianabrug langs de kant van de weg en lopen dan over een lange trap naar beneden. Bij de begraafplaats aangekomen steken we over en vinden daar onze vaste standplaats, naast het ISAC-gebouw aan de Roodeweg. Tijdens de afdaling begon Luchiano al te steunen en te kreunen dat hij moe was. Lucy was ook grappig, want zij herinnert zich ieder jaar weer exact op die trap waarom zij ook alweer geen hoge hakken aan moet doen, maar tennisschoenen. Dit jaar was geen uitzondering.
Een half uur voordat de eerste deelnemers langskwamen waren wij aanwezig. Zo konden we alvast wat opwarmen, de sfeer proeven en een Polar drinken. Het was een leuke optocht met heel wat bekenden: Mila, Gisella, Merilin, Kees, Ted, onze buurvrouw en nog een aantal meer passeerden in diverse groepen. Ik heb dan nog het manco dat ik geen mensen kan herkennen, laat staan als ze verkleed zijn.
Lucy had er veel zin in zondag en stortte zich regelmatig in de optocht om een dansje te maken met een van de mannelijke deelnemers. Bij het zien van Errol Cova was zij bijzonder enthousiast, helaas is het een van de weinige onscherpe foto's geworden...
Terugkerend ritueel was dat Luchiano zei dat hij naar huis wilde, volgens mij is hij in Santo Domingo boven de rivieren geboren. Nadat ik hem had beloofd dat hij mocht kiezen waar we na afloop zouden gaan eten, trok het jong wat bij.
Meteen na de laatste wagen vertrokken wij dan ook. Richting Kentucky Fried Chicken in Salinja. Luchiano was zo moe dat hij onmogelijk de trap kon oplopen. Ik mocht hem dus dragen, Lucy had echter goed in de gaten dat Luchiano de boel belazerde, hij hield gewoon zijn ogen dicht. Dat bleek later wel in de speeltuin van KFC, waar het jong ineens verrassend energiek voor de dag kwam.
Een gezellige middag met veel foto's, waarvan een selectie van 48 het heeft gehaald en gepubliceerd is. Uiteraard is deze serie ook te vinden in het Pictures Menu.
What else? Niet zoveel, zoals gezegd is Carnavals Maandag een vrije dag op Curacao. Dat maakt de zondag tot een heel wat relaxtere dag. Morgenavond is overigens het afscheid van het Carnaval, dit wordt afgesloten met het verbranden van een strooien pop, Koning Momo.
Wij hebben eigenlijk veel zin om te gaan kijken, maar moeten dan nog een oplossing voor Luchiano vinden. Ik geloof niet dat het jong staat te springen om nòg een keer een Carnavalsoptocht mee te maken. Het leuke van de dinsdagavond-optocht is dat deze in het donker plaatsvindt, hetgeen een heel speciale sfeer oproept. We zullen zien.
Morgen moet er eerst maar weer eens gewerkt worden en tegen u, beste lezer(es), zegt de Spider: 'Blijf kijken, onder het welbekende motto...'.
Hasta luego,
The CasaSpider.