Ja, Guten Tag allerseits!
Update #01, 31.03.2003 / 21:18:59
Wij schrijven maandag 31.03.2003 ongeveer 21:18:59. Het is al ietwat laat op
de avond en de CasaSpider heeft nog voor geen greintje zin om te schrijven.
Vandaar slechts een update in plaats van een nieuw CasaNews.
Overigens was ik niet de enige die niet wilde of kon schrijven. Huiscolumniste Tanja is de laatste tijd minder geïnspireerd en Harry's Corner zat flink in de lappenmand de afgelopen twee weken. Hopelijk keert het tij snel in deze!
Gelukkig zitten niet al Casa's familieleden in de lappenmand. Zo is zus Pascale vandaag jarig en ongetwijfeld wordt dit op grootse wijze gevierd. Mevrouw heeft zelfs tot woensdag vrij! Daar kwam de Spider achter toen hij een mailtje naar haar stuurde. Die stuur ik altijd naar haar werkadres, de enige plaats waar Pascale de tijd heeft om te lezen. Binnen tien minuten kreeg ik een mailtje terug van de autoresponder met de mededeling dat ze vrij was. Voor belangrijke zaken kon ik nog wel de projectadministratie of iets dergelijks bellen. Het leek me niet handig deze administratie in te schakelen om de felicitaties over te brengen. Bij deze nogmaals de hartelijke gelukwensen Pascale!
Hmm, ik realiseer me zojuist dat zo'n update als deze me het verwijzen naar de gebruikelijke links bespaart. Had u ze al gemist? Nou ja, ik krijg toch nooit antwoord op mijn rhetorische vragen.
Woensdag bracht ik een bezoek aan de mondhygiëniste. Dat was nodig ook, mijn tandsteen groeit bijna net zo hard als mijn haar. Vorig jaar juli heb ik poetsinstructie gehad van de mondhygiëniste, ook dat was nodig. Lange tijd verkeerde ik in de veronderstelling dat men zo hard mogelijk moet poetsen.
Een keer of drie, vier resulteerde dit in een gebroken tandenborstel. Tegenwoordig poets ik met wat meer beleid. Eenmaal opgebouwd tandsteen krijgt men zelf echter niet meer weg. De mondhygiëniste complimenteerde me wel met mijn nieuwe manier van poetsen, volgens haar was dat goed te zien, volgens mij was het een truc van haar om mij goed bezig te laten zijn.
Luchiano was met mij meegegaan en hij mocht de mondhygiëniste helpen. Dat ging een hele tijd goed, tot het moment dat het ietwat al te bloederig werd. Al snel begon Luchiano zwaar te ademen, volgens mij ging hij bijna tegen de vlakte. We (de mondhygiëniste en ik) hebben hem maar snel naar een stoel gedirigeerd waar hij even later een kleurplaat in mocht kleuren. Dat ging beter.
Aan het eind van de sessie kreeg ik ditmaal een 'floss'-instructie. Vanaf heden dien ik dagelijks te flossen, niet bepaald een activiteit die mij hoog op de John Wayne Index® zal doen belanden... Overigens heb ik nog geen ene keer geflossed, hoor. Dit ter geruststelling.
Maandagmiddag kon ik mijn autosleutel niet vinden. Dat leidde tot een hoop consternatie en was uiteraard al lang op het CasaSpider Weblog te lezen. CasaSpider was een beetje dom en de sleutel bleek uiteindelijk gewoon in zijn zak te zitten.
Het positieve gevolg was dat ik donderdag de tweede afstandsbediening met het alarm-deblokkeringssysteem ontving. Tevens werd het euvel van de niet meer in beweging te zetten linker achterruit gefixed. Ik vreesde dat de electromotor het had begeven, maar de oorzaak was gewoon de hitte. De ramen moeten hier regelmatig open en dicht gedaan worden, anders gaan ze vastzitten.
Dit probleem had ik bij mijn Golf nooit, maar die had ook geen electrisch bediende ramen. Zo ziet u maar weer, hoe ingewikkelder het wordt, hoe meer er kapot kan gaan. En hoe vlugger dat gebeurt. Doe er uw voordeel mee!
Een van de redenen waarom ik geen zin had (heb) in deze update is dat we erg weinig foto's gemaakt hebben deze week. De CasaSpider beseft dat u juist in fotomateriaal geïnteresseerd bent, ik bedoel de Donald Duck leest ook een stuk prettiger dan een Mulisch.
Zondag waren wij zoals gebruikelijk (we lijken wel links) present op Mambo Beach. Lucy kwam bovenstaande twee dames tegen. Saskia kende zij al en nu was deze Saskia in gezelschap van Venezolaanse Diniza.
Het zijn twee zeer charmante en initiatiefrijke dames. Zij willen Lucy graag helpen om La Chica Merengue groter te maken en hebben leuke ideeën. We zullen wel zien wat ervan komt. Saskia is deze week Chica de la Semana en Diniza is volgende week aan de beurt.
Beiden verslaan Harry Mulisch met gemak en zelfs Donald Duck moet eraan geloven.
Zojuist zag ik nog iets lachwekkends op het journaal. Het ging over de oorlog in Irak, op zich is daar niets leuks aan. Premier Aznar van Spanje krijgt van de CasaSpider echter de trofee Burro del Mes uitgereikt, ofwel Ezel van de Maand.
Aznar is een van Bush' grootste vrienden. Op zich heb ik daar niets tegen. Frappant is dat Spanje echter een van de landen met de meeste tegenstand tegen de oorlog is. Maarliefst 91% schijnt tegen de oorlog te zijn. Aznar's conservatieve partij dreigt in mei flink te gaan verliezen bij de gemeenteraadsverkiezingen.
Zelf zegt Aznar dat hij Spanje omhoog wil stuwen, zeg maar op de kaart wil zetten. Het Spaanse volk vertrouwt hem echter voor geen meter en denkt dat señor Aznar uit is op een mooie politieke carrière. Vriend Bush zou hem daar na de oorlog tegen Irak wel bij van dienst kunnen zijn.
Tja, wat is de waarheid in deze. De een zegt dit, de ander dat. Gelukkig is het zo dat beelden woorden soms overbodig maken. Ergens, ik dacht op de Azoren, had Aznar een ontmoeting met Bush. Tevens waren aanwezig de premier van Portugal en ik meen van Griekenland. Nadat betrokkenen uit het vliegtuig waren gestapt stond (voor de kijker) de premier van Griekenland links, daarnaast stond Aznar, daarnaast Portugal en helemaal rechts Bush.
Ik weet niet of u Koot & Bie nog kent en dan met name Wethouder Hekking van Juinen? Bie was burgemeester, ik weet niet eens meer hoe die heette, maar hij werd iedere keer uit beeld geduwd door Wethouder Hekking. Bijzonder grappig. Wel, premier Aznar leek verdacht veel op Wethouder Hekking. Toen hij zich realiseerde dat Portugal naast Bush stond, keek hij even om zich heen en dribbelde ongegeneerd achter de heren om, om zich (voor de kijker) rechts naast Bush te posteren. Als toppunt van vernedering (voor de kijker, niet voor Aznar) gaf Bush Aznar nog een schouderklopje.
Dit kan bij Koot & Bie, dit kan op de Apenheul in de chimpansee-hiërarchie. Premier Aznar viel hier volledig door de mand en kan het volgens mij wel schudden. Wat een oen, ik heb zelden zoiets tenenkrommends gezien.
Mensen, de CasaSpider houdt het voor gezien. Ik hoop deze week weer wat foto's te schieten, dan zit er volgende week weer een gebruikelijke update in. Nu ga ik snel even kijken bij Benno en Ino!
Hasta luego.
Wij schrijven maandag 24.03.2003 ongeveer 21:01:19. CasaSpider is er een weekje tussenuit geweest. Keelpijn en een grieperig gevoel, typisch Hollands zeg maar. Donderdag was ik weer boven Jan, maar toen hadden we een Technical Meeting van SQL Integrator. De droge stof wordt daarna altijd weggespoeld met een paar glazen Amstel. Ook de overige dagen waren niet alcoholvrij en waarschijnlijk daardoor heb ik nu een kleine terugslag.
Ik zal u daar niet verder mee lastigvallen en zoals u kunt zien heeft u er ook geen last van. Bovendien moest ik wel, want mede-webschrijvers Benno en Ino hebben leuke verhalen afgeleverd. Puik werk, mannen!
Sjongje, sjonge, al twee alinea's en wat ontbreekt er? De gebruikelijke links. De update van twee weken geleden is te vinden in het CasaNews History menu. Tot zover de gebruikelijke links.
Goed nieuws van het huiscolumnistenfront. Tanja leverde vorige week op de valreep het vervolg aan van haar Dwayne-serie. Ietwat verongelijkt reclameerde zij de volgende dag waarom het verhaal nog niet geplaatst was. Nu staat het verhaal er wel met de romantische titel Dwayne 2. Het volgende verhaal kan doorkomen, Tanja!
Spider's pa Harry had twee weken geleden zijn bijdrage al klaar. Liefhebbers van het seniorenloggen kunnen terecht in Harry's Corner voor aflevering twee van het bericht van gene zijde.
De gemiste update van vorige week had niets te maken met een gebrek aan stof. Integendeel! Zaterdag 15 maart hadden we een barbecue op Daaibooibaai (waar anders?), georganiseerd door Roland & Barbara, ter ere van het bezoek van Barbara's charmante zus Esther.
Het charmante dames-gehalte was sowieso hoger dan gebruikelijk, de CasaSpider signaleerde ook Benita, Nicoline en Cecilia. Nicoline is een vriendin van Bente en was samen met haar naar de barbecue gekomen. Niet dat zij Ino thuis bij het aanrecht hadden achtergelaten, neen, Ino was 'aan het werk' in Suriname.
Deze Nicoline is een ietwat gevaarlijke vrouw, vraag mij niet waarom, daar heeft Casa voelsprieten voor. Zondag zag hij haar nog dansen met de Conquistador de las Mujeres AKA Walter van G. Sindsdien heb ik niets meer van Walter vernomen. Volgens mij is hij met huid en haar door Nicoline opgevreten. En hij had nog wel net zijn Green Card...
De BBQ verliep weer eens perfect. Ja, de Spider durft toch wel te stellen dat er geen beter verzorgde BBQ's bestaan dan die van ons team. De salades worden verzorgd door een wisselende samenstelling van dames, het vlees komt van Nova (Wladek & MJ) en wordt afwisselend door Wladek en Roland op de barbecue bereid. De drank was eigenlijk nooit een probleem en is het gemakkelijkste onderdeel. En dan hebben we nog onze Walter AKA Conquistador de las Mujeres, die met zijn gitaar voor extra sfeer zorgt als het donker is.
Wie ook op de BBQ was, dat was Marleen. Samen met haar Ramses en vriendin Cecilia. Nu wilde het toeval dat zowel Marleen als Cecilia de volgende dag, zondag 16 maart, jarig waren. Marleen wilde haar verjaardag in haar tweede thuis vieren. Dat kwam goed uit, want Marleen's tweede thuis is strandtent Wet & Wild, waar wij op zondag altijd Happy-Houren.
Cecilia was er natuurlijk ook, zij was immers ook jarig. Het voordeel was dat veel mensen een keer wat vroeger kwamen. Marleen zorgde uitstekend voor haar gasten, het was een leuk feestje. Marleen, gefeliciteerd met je 30e (???) verjaardag!
Uiteraard staan zowel de foto's van de Daaibooibaai Barbecue als die van Marleen's Verjaardag in het Pictures Menu.
Afgelopen donderdag mocht ik voor de tweede maal deelnemen aan het circus om Luchiano in te schrijven voor een school. Voor diegenen die niet op de hoogte zijn, op Curacao zijn eigenlijk maar drie normale lagere scholen van goede kwaliteit. Ik kan mij nu eenmaal geen school van 900 gulden in de maand veroorloven.
Van deze drie scholen zijn er twee protestants en is er eentje katholiek. Voor de katholieke school waren we te laat. Van de protestantse scholen heeft de Albert Schweitzer onze voorkeur, aangezien deze zich vlak bij ons huis bevindt. De andere protestantse school is de Marnix school.
Donderdag was de inschrijving voor de Schweitzer. Voorzien van alle benodigde papieren meldde ik mij met tientallen anderen. Toen ik aan de beurt was en zei dat Luchiano een tweedejaars kleuter is (vorig jaar zijn we overal afgewezen), maakte de docente die de inschrijving deed al snel duidelijk dat we ook dit jaar bijzonder weinig kans maakten. Broertjes en zusjes van kinderen die al op de betreffende school zitten gaan voor en datzelfde geldt voor protestanten.
Vrijdag mocht ik hetzelfde kunstje vertonen bij de Marnix school. 's Middags had ik als nummer 84 de presentielijst getekend. Om half vijf zat ik op de stoep en om half zes werd ik geholpen. Ook hier raadde men met klem aan om op meer scholen in te schrijven. Een grote ellende.
Als het dit jaar wederom niet lukt word ik protestants, men moet toch wat als wanhopige ouder. Wordt vervolgd.
Over wanhopig en donderdag 20 maart gesproken. Mijn belevenissen vallen natuurlijk in het niet bij de ellende van de oorlog in Irak. Ik hou niet van oorlogen en ik denk dat eigenlijk geen weldenkend mens daarvan houdt.
Ik sta gevoelsmatig aan de kant van de Verenigde Staten en 'steun' in deze de oorlog. Ik sta op het standpunt dat het gevaarlijk is in termen van goed en slecht te denken waar het gaat over hele bevolkingsgroepen. In mijn ogen bestaat het niet dat een heel volk slecht of goed is.
Individuen kunnen wel goed of slecht zijn, of zo gemaakt worden. Saddam Hoessein heeft gedurende meer dan 20 jaar steeds meer macht gekregen. Die macht werd op een bepaald moment zo groot dat de man niet meer te corrigeren is. Franz Joseph Strauss en Bram Peper hebben hetzelfde verwijt op hun bordje gekregen, maar zijn (waren) toch potentaten van een geheel andere orde.
Op het moment dat mensen niet meer gecorrigeerd kunnen worden ontstaat al snel een ongewenste situatie. Nog een bekende exponent is Michael Jackson. Filmsterren, musici, fotomodellen, voetballers, allen lopen het risico zich onaantastbaar te gaan voelen.
In het geval van Saddam is het gevoel van onaantastbaarheid zeer groot en vergeet ook zijn directe familie niet. Saddam's zonen kennen niet eens meer een andere wereld en zijn dientengevolge nog een stukje gewetenlozer dan hun vader.
De situatie voor de bevolking van Irak, de dreiging van terrorisme, sterke aanwijzingen van het in bezit hebben van chemische en biologische wapens en deze niet schromen te gebruiken alsmede de oliebronnen hebben de USA doen besluiten om de kwade genius aan te pakken.
Daarmee ben ik het eens. Zeker met de wijze waarop. Humane oorlogen bestaan niet, dat mag duidelijk zijn. Als klopt wat ik lees dan vind ik het echter wel bijzonder 'knap' dat na zoveel bommen op Bagdad door Irak wordt aangegeven dat er 'slechts' 200 gewonden zijn gevallen en geen doden. Dat is duidelijk anders dan het bombardement op bijvoorbeeld Dresden aan het einde van de Tweede Wereldoorlog.
Bovenstaande betekent overigens in het geheel niet dat ik alles wat de Verenigde Staten doen blindelings goedkeur. Het over de Verenigde Naties heenwalsen vond ik op zijn zachtst gezegd merkwaardig. Zeker in de context van de Amerikaanse krijgsgevangenen, waarover Rumsfeld zonder blikken of blozen zegt dat hij aanneemt dat ze volgens de Conventie van Geneve worden behandeld. Ja, als de USA zich al niet aan afspraken houden, wat mag hij dan van zijn terroristische tegenstanders verwachten?
Van de andere kant draait mijn maag zich nog meer om van landgenoten die Bush de kwade genius en terrorist noemen. Dat is voor mij de wereld op zijn kop zetten. En misschien is dat juist nu wel aan het gebeuren. In diverse weblogs is het volgende citaat al gepasseerd, maar ik vind het zelf wel een passende:
"You know the world is going crazy when the best rapper is a white guy, the best golfer is a black guy, The Swiss hold the America's Cup, France is accusing the US of arrogance, and Germany doesn't want to go to war."
En zo is het maar net!
Dat was eigenlijk niet de planning, zo'n lang verhaal over de oorlog. Soms geschieden dingen echter ongepland. Zo niet ons bezoek zaterdag aan Pleincafé Wilhelmina, neen, dat was geheel gepland. We waren eerst naar het strand geweest en gingen daarna wat dingen kopen.
De sigaren hadden we meegenomen en even later zaten we lekker op het terras achter (voor?) een Duvel. Het dreigde weer even mis te gaan met de bediening, de serveerster gaf ons een fluitje als glas. Dat kan dus niet bij een Duvel. Na aandringen verruilde zij deze voor Hoegaarden glazen. Maar pas toen ik met de eigenaar praatte kwamen de echte Duvel glazen op tafel. 'Dat zal niet meer gebeuren', zei de man. Ook heeft hij plannen om de Belgisch Bier voorraad structureel te gaan verbeteren.
Toen ik hem vroeg waarom hij toch niet wat meer insloeg, zei de man: 'Nou, laatst moest ik weer twee pallets Kriek weggooien!'. Ja, dat had ik hem ook wel kunnen vertellen, Kriek! Een man drinkt geen Kriek, toch Wim? Toen ik hem dat zei, begreep de eigenaar wel waar ik het over had. 'Ja, u bedoelt Leffe, Duvel, Hoegaarden en Westmalle'.
'Ja', zei ik.
Het was lekker en gezellig. Wat gebeurt er echter als men achter (voor?) het Belgische Bier zit? Men krijgt honger. Lucy en ik hadden allebei zin in de Lomitu van El Canario. Luchiano vindt alles best, zolang het maar geen Chinees is.
Dus togen wij naar El Canario. Mark en Natascha zaten er aan een tafeltje. Aangezien wij ons eten kwamen afhalen verkozen wij de bar. Lucy raakte al snel in gesprek met de eigenaar. Een tijdje geleden hing er nog een portret van Hugo Chavez, de president van Venezuela, in El Canario. In de ogen van sommigen is Hugo Chavez een soort van Robin Hood, in de ogen van anderen is hij het evenbeeld van Saddam Hoessein.
Lucy mag Chavez wel en vroeg aan de eigenaar waar dat portret toch gebleven was. 'Och, dat heb ik weggehaald, er waren teveel klanten die daar aanstoot aan namen. Nu hangt hij in mijn slaapkamer'. Na wat geklets en Polartjes was de Lomitu klaar en gingen we naar huis.
Lekker was dat, met Duvel in de pens en Lomitu op schoot naar de opnames van Studio Sport kijken, waar Feyenoord Heerenveen met 5-0 de oren waste... :-)
Zondag vierde Luchiano's klasgenoot Dylan zijn vierde verjaardag. Zijn ouders (Albert & Barbara) hadden de Curacaose Verkeerstuin afgehuurd. Deze bevindt zich naast de Dierentuin en bleek een uitstekende locatie voor een kinderfeest te zijn.
De kinderen brachten allemaal hun mountain-bikes, fietsjes, karretjes of wat dies meer zij mee en reden hun rondjes. Snelheidslimieten, stoplichten en richtingsaanduidingen werden massaal overtreden, de Curacaose rijstijl zit er al vroeg in.
In plaats van zelf uit te kijken hoorde ik Luchiano steeds 'Kijk uit! Aan de kant!' schreeuwen als hij eraan kwam. 'Heel goed, jongen', mompelde ik in mijzelf.
Albert & Barbara hadden de catering uitstekend verzorgd en de taken goed verdeeld. Barbara kwam om de vijf seconden langs met hapjes en Albert was de hele middag flesjes aan het openen (ook voor zichzelf). De stemming zat er al snel in. Leuk is dat men hier altijd weer dezelfde mensen tegenkomt. Zo zag ik voor de vierde keer de mij tot voor kort volledig onbekende Benita. Eerst bij het feest van Ino & Bente, even later op de Barbecue van Roland & Barbara, vervolgens bij de schoolinschrijving en nu in de Verkeerstuin. Wat bleek, haar man voetbalt bij Dynamo Tranquilo en zo'n beetje het hele team was uitgenodigd. Dus zag ik even later ook Jan S. en Jeroen.
Leuk was ook om te horen dat Stephen Walroud van dansschool Salsipuedes deze website leest en tot zijn verbazing nog niet zo lang geleden Cees en Marielle hierop had gezien.
Het was een erg geslaagde middag, zowel voor de kinderen als voor de ouders. De volledige fotoserie is te vinden in het Pictures Menu. De CasaSpider verontschuldigt zich voor het feit dat er geen titels bij de foto's staan. De oorzaak is deels tijdgebrek, deels een chronisch gebrek aan namenkennis. Laat de plaatjes maar voor zichzelf spreken.
Dylan, nogmaals gefeliciteerd met je vierde verjaardag!
Hmmm, een paar glazen rum met citroen hebben me er weer doorheen geholpen. Ik voel mij beter dan drie uur geleden, hopelijk is dat over zeven uur nog steeds zo.
Qua muziek klinkt het hier lekker, de ideale maandagavond-mix is gevonden. Veel Bachata, een paar Feyenoord liederen en tegenwoordig ook Pastorale van Liesbeth List en Ramses Shaffy. Nederlands beste popnummer vind ik zelf. Naast Fernando Villalona, Raolin en het befaamde El Hombre de tu Vida van Joe Veras staan er sinds kort ook twee geweldige nummers van Aventura in de playlist: Obsession en El Aborto, vrij te downloaden van de site van de nieuwe stagiaires AKA The New Mounties. Een aanrader, de site zowel als de muziek.
Zaterdag won Feyenoord onverwacht gemakkelijk van Heerenveen. Dat gaf mij zondagmorgen een heel comfortabele uitgangspositie bij de wedstrijd PSV-Ajax. Het kampioenschap kunnen wij (Feyenoord) toch al op onze buik schrijven en dus was ik extra voor PSV. Maar allemachtig, wat was dit een slechte wedstrijd! Met het resultaat had ik vrede en ook met het Engelse commentaar van ESPN die al voor de eerste gele kaart van Chivu zeiden dat deze Ajacied zichzelf niet onder controle heeft. Na een der schlemieligste overtredingen van de competitie (bal weggooien die toevallig tegen Van Bommel AKA Nederlandse Mattheus zijn hoofd komt) mocht de lieveling der jonge meisjes vertrekken. Hierna was de wedstrijd gedaan.
Verder valt nog te vermelden dat wij afgelopen zaterdag vele kwallen in zee hebben gezien. Luchiano was er eerst bang voor, maar later wilde hij ze blijven vangen. Het betrof hier een niet prikkende soort, helaas heb ik geen afbeelding op het internet kunnen vinden. Mijn eigen foto's zijn niet geschikt voor publicatie, zo weinig is er te zien van dit gevreesde monster.
Mensen, ik neem nog een lekker glaasje rum (bruine Bacardi Superior) met citroen, blijven jullie vooral kijken. Onder het welbekende motto...
Hasta luego,
The CasaSpider.