Ja, Guten Tag allerseits!
Wij schrijven maandag 13 mei 2002 ongeveer 23:04:39. Het was een bewogen week op het Gorilla-front. De anijsdrank wel te verstaan. Eerst de gebruikelijke links: de update van vorige week en het CasaNews History menu. Precies een week geleden (plus enige uren) is Pim Fortuyn vermoord. Op de diverse weblogs die ik lees is deze zaak tot in den treure beschreven. Zonder de ernst van de situatie te ontkennen, begin ik er toch wat moe van te worden. Wel, wat een toeval, Tanja's column gaat over Pim Fortuyn! En Tanja kan er natuurlijk niets aan doen dat haar column nu pas wordt geplaatst, ga hem snel lezen dus. In het Weblog van de CasaSpider kunt u meer lezen over Toeval. Overigens, zojuist hoor ik Wim Kok op BVN, ja het lijkt wel tijd voor RealWrite™. Kok is bijzonder boos over de uitlatingen van Langendam (LPF). Dat hij boos is, kun je vooral merken aan Kok's taalgebruik, normaal erg zorgvuldig, maar zojuist zei hij: 'Dat gaat buiten iedere perken!' en hij herhaalde dat ook nog eens. Kok is dus echt boos. Zonder er een politieke column van te maken moet het de CasaSpider toch van het hart dat de heren Langendam en Dost van de Lijst Pim Fortuyn het gemiddelde IQ van alles wat met politiek te maken heeft toch zeker met 20% naar beneden gaan trekken. Dat is best een prestatie, want dat zou zelfs de CasaSpider nog niet lukken.
Dinsdag organiseerde Chispita, Luchiano's school, een uitstapje. Maar liefst acht landhuizen werden bezocht, er werd gezwommen en bovenal mochten de kinderen overnachten in Landhuis Pannekoek. Zonder ouders wel te verstaan. De CasaSpider had 's middags vrijgenomen om eventueel achter de groep aan te rijden. Bovendien zouden Maxima en W.A. 's avonds een afscheidsfeest geven in Otrabanda, daar wilden Lucy en de Spider graag bij zijn. Door het Fortuyn-gebeuren vertrokken Maxima en W.A. echter voortijdig. Spijtig, maar wel begrijpelijk. Voordeel was dat wij 's avonds ook naar Landhuis Pannekoek konden gaan om te kijken hoe het varken het ervan afbracht.
Volgens juffrouw Annemarie was Luchiano toch wat stilletjes geweest de hele dag, ietwat onder de indruk. Hij was dan ook blij toen wij verschenen en was al snel de oude. Landhuis Pannekoek is kort geleden opgeknapt en ziet er niet slecht uit. Verder is er daar weinig te beleven, er zijn bijvoorbeeld geen pannenkoeken te verkrijgen.
Het programma zat goed in elkaar. Toen wij aankwamen werden de kinderen net gedouched. Hierna werden de slaapplaatsen verdeeld en mochten de kinderen buitenspelen. Het was inmiddels donker aan het worden en dus werden de meegebrachte zaklantaarns tevoorschijn gehaald. Die zaklantaarns waren eigenlijk bedoeld voor de volgende dag. Dan werden de grotten van San Pedro bezocht. Niet alle zaklantaarns hebben dat gehaald.
In de tussentijd bereidden juffrouw Ingrid, Lucy en nog een dame de hotdogs. Juffrouw Annemarie was druk doende om haar dochtertje Kaina te verzorgen. De hotdogs gingen erin als warme broodjes. Sommige kinderen en een enkele vader (niet de Spider!) wisten bijzonder grote hoeveelheden hotdogs naar binnen te werken. Ze waren kennelijk erg lekker.
Om een uur of half negen was het tijd voor de laatste activiteit, het kampvuur. Toch wel gezellig, zo met zijn allen rondom het kampvuur. Een meisje (naam kwijt), Willy en Luchiano mochten een spannend verhaal vertellen. Vreemd genoeg gingen alle verhalen over Indianen. Toen het vuur doofde werden de marshmellows geroosterd, dit tot grote vreugde van de kinderen.
Tegen half tien vertrokken wij, de kinderen en dan Luchiano in het bijzonder achterlatend. Het jong vroeg nog wel wat benauwd waarom wij ook niet konden blijven slapen, maar ja het is nu eenmaal een man, dus daar moet hij maar tegenkunnen. Later hoorde de Spider van juffrouw Ingrid dat Luchiano een half uur in zijn ogen had zitten wrijven, zogenaamd omdat hij jeuk had, maar hij wilde zijn tranen niet laten zien. Na een gesprekje met juffrouw Annemarie was dat gelukkig weer over.
De volgende dag (woensdag) ging ik de kinderen op school ophalen. Ze waren bijzonder vies, maar dat kwam door het bezoek aan de grotten van San Pedro. Het was een uitstekend georganiseerd uitstapje, complimenten aan de Chispita-juffrouwen (Ingrid, Rosetti en Annemarie), alsmede de moeders die assistentie verleenden. Als ik namelijk zo'n horde kinderen bezig zie, dan denk ik altijd 'hoe is het in Godsnaam mogelijk dat hier geen zwaargewonden vallen'. Zal wel een kwestie van ervaring zijn.
Maarliefst 40 foto's staan in het Pictures Menu!
Luchiano was net thuisgebracht en de Spider moest alweer verder. Woensdag was de dag van de UEFA-Cup finale. Feyenoord - Borussia Dortmund. De CasaSpider heeft nog geprobeerd wat mensen te mobiliseren binnen SQL Integrator. De animo was echter niet bijzonder groot en dat is een understatement. Gelukkig was er behalve de Spider nog een hardcore-voetbal(=Feyenoord)-fan, Wilbert den Boer. Achteraf is Casa er niet rouwig om dat hij alleen met Wilbert richting Hollywood-Café trok. We moesten de sfeer zelf maken, want om kwart over twee waren we zowat de enigen. Zo tegen kwart voor drie werd het wel wat drukker, maar dat konden wij niet zo goed zien, want wij zaten helemaal vooraan. Mede door de vastberadenheid van Wilbert en Casa (en Angelique niet te vergeten) ging Feyenoord als een trein. Onze helden straalden iets on-Nederlands onoverwinnelijks uit.
In de eerste helft wist Pierre van Hooijdonk middels een penalty en een weergaloze vrije trap de Rotterdammers een 2-0 voorsprong te geven. De Spider kwam echter koud terug van het urineren en de tweede helft was net begonnen, toen het 2-1 stond. Even later zorgde Tomasson voor 3-1, maar Koller sloeg terug: 3-2. Meer doelpunten hingen in de lucht. Borussia speelde goed. De Amstel vloeide overvloedig, de emoties ook. Bijvoorbeeld toen een van de vier Brazilianen weer eens een Feyenoorder probeerde te neppen. 'De ergste Duitsers, dat zijn Brazilianen!', brulde de Spider, tot groot vermaak van Wilbert.
Affijn, we wonnen, Feyenoord heeft de UEFA-Cup. Inmiddels heerste er een magische sfeer in Hollywood. Wilbert en ik bleven naborrelen, iets te lang wellicht. Want toen we besloten hadden om samen nog iets te eten bij de Canario snack, konden we die onafhankelijk van elkaar beiden niet meer vinden. Dat geeft toch te denken...
Het was een geweldige middag.
Zoals vorige week gemeld, kan of liever gezegd durft Luchiano te zwemmen, zonder bandjes. Vorige week was dat nog in zee, afgelopen zaterdag voor het eerst in het zwembad. Bij Tante Hetty's zwemles. By the way, Tante Hetty is vandaag jarig, van harte gefeliciteerd. De CasaSpider heeft tot tweemaal toe geprobeerd haar een email te sturen, tevergeefs. Waarschijnlijk toch een verkeerd adres doorgegeven, Tante Hetty!
Over jarigen gesproken, inmiddels is het al dinsdag 14 mei en is de vader van de CasaSpider jarig geworden. Pa, van harte gefeliciteerd en hopelijk ben je heelhuids met Truus uit Azerbadjan teruggekomen!
Affijn, Luchiano deed goed zijn best en gaat ineens met sprongen vooruit. Hij is zijn watervrees compleet aan het verliezen. Dat zijn leuke dingen. Van de andere kant moet je op een kind dat een beetje kan zwemmen en geen watervrees heeft veel beter oppassen dan op een die niet kan zwemmen en bang is. Wel, over een maand of twee zwemt het jong als een vis en hoeven we ons nergens meer zorgen over te maken. Tenminste niet wat dat betreft.
Zaterdag gingen we weer eens Punda in. Een paar inkopen doen. Luchiano kreeg een keyboard, hmm wat gaan die dingen hard en er zit nog geeneens een volumeregelaar op. Zoals gebruikelijk eindigden we bij Wilhelmina Pleincafé. Luchiano wilde aan de gang met zijn nieuwe keyboard, voor de zekerheid hebben we hem aan een apart tafeltje gezet. Nog even overwogen om er een omgekeerde pet naast te zetten...
O ja, dat was nog grappig. Op dat keyboard zitten een heleboel voorgeprogrammeerde melodietjes. Die liet Luchiano allemaal spelen. Menig bezoeker van het terras draaide zijn/haar hoofd in verbazing om, denkend de nieuwe Mozart tegengekomen te zijn.
Zondag was als vanouds een stranddag. Helaas kon Lucy niemand vinden als Chica of Pareja van de week. Leuk was het Happy Hour, er waren voor de afwisseling een hoop mensen. Nohelia en Teresa waren uit Venezuela overgekomen, Madeleine en Veronique uit Kameroen waren er en tot verrassing van de Spider was zijn favoriete Centrum-medewerkster er ook, vergezeld van haar ouders. Een leuk avondje afgesloten met een stevig bord spaghetti.
Nohelia en Teresa waren overigens volgens eigen zeggen speciaal terug naar Curacao gekomen voor Casa's verjaardag, zaterdag 18 mei. Helaas moet de Spider hen teleurstellen: ook dit jaar geen feest.... Het zijn barre tijden.
De Weblog-wereld is aardig in beweging. De laatst opgerichte site StopGeneuzel is nu al in het slop geraakt. Beoogd trekker Frank H. heeft zich teruggetrokken, teamlid Tsarina Catharina is haar eigen log begonnen en Richard houdt niet zo van geneuzel. Net aangekomen heeft Wim Jans ook zijn eigen weblog opgericht en de CasaSpider heeft het druk genoeg met deze site en zijn weblog.
Een fascinerend fenomeen binnen de weblogs, tenminste voor mij, zijn de commentaren. Zo probeer ik af en toe nog een serieus stuk neer te pennen. Maar reacties, ho maar. Iemand als Daniella doet dat slimmer. Zij is een -niet onaantrekkelijke- vrouw met een webcam. Voordeel daarvan is dat zij slechts dingen hoeft op te schrijven als: 'Gaap, ik denk dat ik maar eens ga slapen' om meer dan 20 reacties te scoren. De volgende morgen schrijft zij: 'En nu een kop koffie en een peuk' en jawel, wederom meer dan 20 reacties. Een vreemd wereldje dus... De CasaSpider denkt echter meer toekomstgericht. Over pak hem beet vijf jaar wil ik nog met plezier mijn eigen stukjes kunnen teruglezen en daar horen zaken als 'Gaap!' toch echt niet bij.
Het is weer mooi geweest. Aangezien men maar nooit weet, luidt ook ditmaal het advies: blijf kijken!
Hasta luego,
The CasaSpider.