Ja, Guten Tag allerseits!
Wij schrijven maandag 19.08.2002 ongeveer 21:05:59. Laat ons beginnen met de gebruikelijke links. Ten eerste naar de update van 'vorige week', die uiteraard ook te vinden is in het CasaNews History menu. Voor de allerlaatste keer dan, op niemands verzoek, een link naar het verhaal van de Santo Domingo Vakantie 2002, mocht u het gemist hebben.
Na de link-sectie is de beurt aan Tanja. Ik had (?) haar vandaag nog op MSN, het was een grappige chat. Relaties, gewicht en vrouwen... het blijft een gouden combinatie waar men nooit over uitgesproken raakt. De column van deze week heet Beste Lezers en is een brief aan u, beste lezer. Ga dus snel kijken.
Donderdagavond gaf Oracle-goeroe Wim Jans een cursus over nieuwe features van Oracle8i. Het geheel duurde tweeëneenhalf uur en besloeg ruim 100 overhead-sheets. Allemaal hoogstpersoonlijk door Wim gemaakt, evenals alle gebruikte voorbeelden. De voorbereiding heeft vast een paar minuten langer geduurd dan die tweeëneenhalf uur.
Als geboren Belg had Wim geen moeite om de cursisten geïnteresseerd te houden, niemand viel in slaap. Zelfs niet na de pauze, waarin broodjes te overvloed werden uitgedeeld. Normaliter begint na de pauze (het eten) in een donkere ruimte het gevecht tegen de vallende oogleden, maar neen, deze avond was hier geen sprake van.
Het juiste van het concept om mensen in het eigen bedrijf presentaties te laten verzorgen werd hiermee bevestigd. Nu wordt het vechten wie de volgende mag zijn.
De vrijdagavond is een ideale kermisavond. Het bier is er goedkoop, dus het lijkt op Happy Hour, en kinderen zijn er dol op. De ouders ook trouwens. Dat bleek al snel, want de eerste attractie werden de botsauto's. De vorige keer zaten de Spider en Luchiano in één auto en dat was het varken toch niet zo bevallen. Tikkeltje te wild wellicht. Het resultaat was dat Luchiano niet in de botsauto's wilde. Maar Lucy en de CasaSpider wel. Daar gingen 8 tickets van het kermisbudget, wij rondzoevend in de auto's en Luchiano berustend afwachtend achter het hek. Hij zal wel gedacht hebben: 'Ach, gun die lui hun pleziertje', maar misschien hadden wij dat wel moeten bedenken.
Voordat u denkt wat hebben we hier voor een kindermishandelaars, we hebben Luchiano ook
laten spelen. Dit ter geruststelling. Normaal hou ik er niet zo van, maar ditmaal was het
leuk. We hebben het over gokken op de kermis. Zo stond er een waterbassin met asbakjes op
gekleurde schoteltjes. De bedoeling was om guldens in die asbakken te mikken. Nu ben ik
niet helemaal op mijn achterhoofd gevallen en dus wist ik wel dat het vrijwel onmogelijk
zou zijn om je gulden daarin te krijgen, laat staan in de asbak op het enige rode
schoteltje. Catalina, de aantrekkelijke sympathieke spelleidster was
echter dermate overtuigend dat ik niet meer kon weigeren. Tot mijn verbazing gooide ik
mijn derde en laatste gulden raak, en won een klein pluchen walvisje.
Dat kon Lucy niet op zich laten zitten, zij wilde ook gooien. En met succes, zij wierp haar eerste gulden in de asbak op het rode schoteltje. Dat betekende een hoofdprijs, een grote pluchen pinguin. Wij waren door het dolle heen, dat begrijpt u. Waar was Luchiano ook alweer? O ja, die was aan het springen op de luchtkussens. En uiteraard kreeg hij de pluchen beesten.
Op de kermis liep ook nog een Chinees stel rond. De man was bijzonder bedreven in het asbakkenspel. Terwijl wij met Catalina aan het praten waren, gooide hij de ene na de andere gulden in de asbakken. Hij vertrok met zeker vijf pluchen beesten. Even later zagen we hem met zijn vrouw en dochter. Ik denk dat de Chinezenvrouw behangen was met al gauw 15 beesten. En de Chinees kreeg er geen genoeg van, iedere keer ging hij weer op pad naar de asbakjes. Catalina vond het inmiddels wat minder leuk. Niet zozeer omdat de Chinees won, maar wel omdat hij iedere dag terugkwam en de hele tent leegspeelde. En het trekt nu eenmaal meer publiek als er 200 pluchen beesten boven het bassin bungelen dan twee...
De Chinees heeft trouwens wel iets weg van ex-collega Steve Tjon. Steve heeft tegenwoordig een bedrijfje, Suripan geheten en bezorgt heerlijke Surinaamse broodjes en andere lekkernijen. Morgen voor de tweede keer een broodje kouseband met garnalen en sambal eten.
Verder kwamen we Gerbys met Dirk en Albert van Merlyn nog tegen. Jammer genoeg was het schommelschip uit roulatie, dat is namelijk Luchiano's favoriete attractie. Maar de rups-achtbaan mag er ook wezen. Wel, vrijdag gaan we voor de derde keer en daarna is het afgelopen met de kermis op Curacao.
Zondag 11 augustus kwamen Prins Willem Alexander en Prinses Maxima aan op Curacao om hun afgebroken bezoek van mei te hervatten. Maandag overdag was er voldoende gelegenheid om het paar van dichtbij te bekijken, maar toen moest ik werken. Angelique van Wilbert heeft wel de gelegenheid gehad om foto's te maken. Maandagavond zou ik terugslaan. En hoe! Alex en Maxima zouden het Brionplein in Otrabanda bezoeken. In tegenstelling tot overdag was het nu echter bijzonder druk.
Met een aardig vermoeide Luchiano, die het bezoek verder niet veel boeide, probeerden Lucy en ik een strategische positie in te nemen. Hiervoor moesten we onder een hekje doorkruipen. Vroeger kon ik blijkbaar beter limbodansen, want nu klonk er een luide scheur. Mijn broek. Dan loop je toch wat ongemakkelijker, maar gelukkig werd het al snel donker.
Als een dolle stier heb ik foto's proberen te maken, maar ofwel liep er een beveiligingsbeambte in het beeld, of was het te donker, of reageerde de camera te laat. Gevolg is dat ik niet echt een leuke foto heb kunnen maken van het paar, met deze moet u het dus maar doen...
De foto's waren gemaakt en wij konden gaan. Bij het gebouw van Aqualectra Distribution vond Lucy het echter nodig om nog even een foto van de CasaSpider met zijn uitgescheurde broek te maken. Twee mensen die daar wat doelloos op een steen zaten, keken vol verbazing toe hoe Lucy inzoomde op het welgeschapen achterste van de Spider. Ach, oordeelt u zelf.
Na deze vernederende ervaring hadden we allemaal honger. Eigenlijk had ik zin om bij de snack El Canario te eten. Probleem was alleen dat ik die snack nog nooit had weten te vinden. Ditmaal hadden we echter nog niets gedronken en de honger was groot. Met twee keer vragen is het uiteindelijk gelukt en het was een succes. Sjonge, sjonge, wat is die Lomitu daar lekker. En de sla ook. En niet te vergeten de aardappelen. Hier komen we zeker nog eens terug.
Afgelopen vrijdag hadden we geen zin in Happy Hour of andere activiteiten en dus kochten we een twee flessen wijn en gingen voor de TV hangen. En ineens verscheen daar de film Amsterdamned, met Huub Stapel. Ideaal amusement voor een avondje hangen. Ook als je geen Nederlands spreekt is de film nog erg goed te volgen. Lucy had wel veel commentaar op de film, dit kon niet, dat klopte niet. Feitelijk was ze gewoon een beetje bang en probeerde zich moed in te spreken. En hoeveel Oscars heeft de Dominicaanse filmindustrie nu helemaal gewonnen. Ik kreeg wel gelijk zin om weer eens te duiken.
Op dit moment zitten we trouwens luid mee te zingen met Lee Towers en zijn Feyenoord lied. Laat echter duidelijk zijn dat de Santo Domingo-Rotterdam connection geen negatieve gevoelens koestert tegen Amsterdam in het algemeen en Ajax in het bijzonder. Het blijft immers leuk om die mazzelaars af te drogen.
Zaterdag hadden we geen zin in het strand, daar zijn we dit jaar namelijk al meer dan 40 keer geweest. Het werd dus de zoveelste zaterdag in Punda. Ruim een jaar geleden hebben wij daar een digitale camera gekocht. We kregen er een gratis tasje bij, maar dit tasje bleek achteraf te klein voor de camera. Tot Lucy's ergernis stopte ik hem dus in een plastic tas. Ik heb er geen enkel probleem mee om met een plastic tas over straat te lopen, Lucy echter wel. Het is haar een gruwel. Vlak voor onze vakantie waren we al naar Omni, de zaak waar de camera was gekocht, gegaan om te vragen of we dat tasje mochten ruilen. Nou, dat mocht wel, alleen waren de grote tasjes er niet. Of we over een paar weken terug wilden komen. Dat was nu dus. Gelukkig stonden zowel Carlos, de ex van Marleen, als Marco, onze verkoper in de zaak. Met Lucy's charme en mijn wijsheid om mijn mond te houden was de zaak in vijf minuten gepiept. Wij hebben nu dus een mooie tas om de camera in te stoppen. Lucy gooide de plastic tas onmiddellijk demonstratief in de prullenbak.
Mijn horlogebandje had het begeven. Dat was al zeker de vierde keer en zo'n nieuw bandje is niet goedkoop. Daarom besloten we om de Spider eens lekker te verwennen met een nieuw horloge. Nu maar hopen dat dit bandje het wat langer uithoudt. In ieder geval is het van metaal.
Na nog een aantal zaken geregeld te hebben werd het toch tijd om richting Pleincafé Wilhelmina te lopen. Helaas is mijn favoriete serveerster Laura al weer een tijdje in Nederland om te studeren. Beth is echter ook best aardig, Lucy heeft haar overgehaald om binnenkort Chica de la Semana te worden. De Westmalle Dubbel was jammer genoeg op, maar Leffe Tripel is in de ogen van sommigen geen slecht alternatief.
Gelukkig hebben we op de terugweg de Dominicaanse snack links kunnen laten liggen. Presidente bovenop de Tripel is iets teveel van het goede. Het was een nuttige zaterdagmiddag.
Als ranglijsten-fetischist heb ik uiteraard ook de ChicaPoll bijgewerkt. Wat is er nu leuker dan vrouwen op volgorde van schoonheid te leggen. Het is ook spannender dan de Holland Casino Eredivisie, op dit moment is Christal opgerukt naar de vierde plaats. Casa's zus Margriet houdt zich echter goed op een achtste stek. Ga zelf kijken en breng uw stem uit.
Degenen die niet kunnen wachten op de volgende update kunnen natuurlijk de dagelijkse update op het CasaSpider Weblog lezen. Het voordeel is ook nog eens dat u kunt reageren. Fascinerende wereld hoor, die webloggers.
Wel, tot zover deze week. Wie weet eigenlijk wanneer Lee Towers weer naar Curacao komt?
Hasta luego,
The CasaSpider.